i64
Voortaan 't genot der ruste
Ontzegd, tot dat hij komt."
Nu zweept een geest der hoosheid
Die, uit 't verblijf der smarten,
't Gejammer is ontvloden
U, wreeden Ahasveros
Van 't eene land naar 't and're
De zachte troost des stervens
De rust die 't graf kan schénken,
Is voortaan u ontzegd.
Uit Karmels donk're kloven
Kroop brullend Ahasveros.
Hij greep naar een der schedels
Die tot een hoop gestapeld
Op 't rotsgebergte lagen,
En wierp dien op den rotssteen
Geweldig naar beneden
Zoo dat die botzend opsprong
En splinterend in stukken
Verstoof; Dat was mijn vader"
Zoo brulde hijnog eenen
Nog zeven schedels wierp hij
Van rots tot rots; En die"
Zoo schreeuwde hij in woede,
Met woest ontvlammende oogen,
Zijn mijne vrouwen; Ha!"