15
komen, en, op het oogenblik dat hij er in wil stijgen, geven
zij den Willem Tellschen trap aan den oever, en plof, de
ongelukkige droomer wordt met een schrik wakkeren voelt
zich te moede als droop hij. Wij vragen het u, vaders, die
vaak uwe kinders nog den laatsten dag tot de studie aan
spoort kunnen zij zoo doende verkwikt naar ligchaam en geest
ontwaken; zijt gij het niet, die hen in cene zenuwachtige
spanning brengtop het oogenblik dat zij al hunne bedaard
heid en hun oordeel noodig hebben? En dan nog die onver
geeflijke dreigementendie menig vader gebruikt om zijnen
zoon regt op zijn gemak te zeilenzoodat de jongens op het
examen vaak angstig rondkijkenof Papa het ook merkte
dat zij op eene vraag het antwoord schuldig moesten blijven.
De twee laatste dagen vóór het examen moest geen aspirant
zijn boek meer in handen nemengeen vader moest hem
bevreesd maken; integendeel, het is ieders pligt den jongen
gerust te stellen en te bemoedigende examinatoren he
grijpen diten doen alles wat zij kunnen om de jongelingen
dadelijk op hun gemak te stellen, maar de vaders?
Wil ik u wat zeggen Mijnheer Langevel» Wanneer wij
ongeoefende soldalen storm laten loopendan beginnen wij
nietmet hun een akelig tafereel op te hangen van mislukte
bestormingen van verminkte bestormersvan gesneuvelde en
gewonde braven; dan spreken wij niet eerst van de mijnen,
waarop ze den voet zullen moeten zetten en waarmee ze mis
schien aan stukken en brokken in de lucht vliegennoch
van de handgrenatendie de verdedigers op hen neer zullen
werpen, en dergelijke opwekkende zaken meer; we wijzen
hen integendeel op hunne onverwinlijkheidop den in te
oogsten roemop de pret van zoo'n karreweitje; we zeggen
niet: wie achterblijftrijg ik aan mijn degenwant daartoe
zouden wij zelve achter moeten zijn, en we plaatsen ons dan
gaarne aan het hoofd; we zeggen liever: jullie bent te
brave kerelsdan dat er één zou achterblijvenen om zeker
te zijn, dat ze zich niet tot ontijdig schieten laten verlokken
maar de zaak dood eenvoudig met de bajonet afdoenlaten