De nieuw benoemde Kadel dan wordt gewoonlijk in de eerste
dagen van September door zijnen vader naar de Akademie
geleid. Mama staart hem met een weenend oog na; haar
lieveling is nog. zoo jong, en zal daar nu reeds zoo ver van
de ouderlijke woning geheel op zich-zelven slaan. Ofschoon
innig verheugd over het goede examendat hij afgelegd heeft,
denkt zij toch hij het naderen van zijn vertrek soms: «Ach,
ware hij maar gedropen 1" Zij zou hem nog zoo gaarne veel
moederlijken raad meegeven maar stelt dit lot de laatste oogen-
blikken uilhoe meer die naderen des te beklemder wordt
haar het hartdes te moeijelijker valt haar het spreken en
ze neemt zich voorhem alles later te schrijven. Zij bepaalt
zich nu tot dien hesten moedersleun God zij rnetu jongen
Dat eene moeder haren zoon met een beklemd harte naar eene
onzer andere Akademiën ziet gaan, dit beamen wij ten volle;
maar zeker gelooven wij, dat, indien onze Akademie meer
algemeen hekend was, die bezorgdheid hier niet bestaan zou.
Wees gerustMevrouwuw zoon zal hier niet aan zich-zelven
overgelaten zijn: Officieren en Onderwijzers zullen met zorg
en belangstelling over hem waken; zij zullen hem altijd en
overal gadeslaanzij zullen hem waarschuwenwanneer hij
van de lijn zijner pligten dreigt af te wijken; zij zullen hem
noodzaken, beter dan gij-zelve dit doen zoudl, den regtcn
weg te bewandelen. Sta hem gerust aan ons af, en wij be
loven u, dat hij over vier jaren, met eene pluim op den hoed
en ridderdeugd in 'tgemoed, wederkeert; ge zult u dan over
den flinken vent verheugen, en er niet weinig trotsch op zijn,
wanneer hij voorbij hel raam van uw buurmeisje stappende,
een blos op haar gelaat verwekt.
De nieuw aangekomen Kadet doet ons dikwerf aan een bloem-
stekje denken, dat door een wijs en voorzigtig tuinman van
al zijne overtollige blaadjes en takjes ontdaan, en dan in eene
goede aarde geplant wordt. De eerste dagen moet het op een
koel plaatsje in de schaduw staan, opdat de anders zoo koes
terende zonnehitte het niet aanstonds verschroeijen zou. liet
begint evenwel met er te kwijnen, als wenschle het zich
