71
dat hij bij 'therdenken aan vele, reeds naar Oost en West
vertrokken vrienden in hartelijkheid ontgloeit. Ilij zal u zeg
gen, dat vooral het kamp de plaats was der eendragt bij
uitnemendheiddat hij daar nooit twist gehad, noch van ver
deeldheid gehoord heeft. Vraagt ge hem hoe het komt, dat
hij met zoo veel welgevallen aan dat kamp herdenkthij zal
u antwoordenwe waren daar bevrijd van het drukkende
examen-verschiet; we zagen iederen dag iets nieuws uit het
praktische soldaten-leven; we werden door Officieren geleid, die
onze hoogachting en toegenegenheid bezatendoor Onder
officieren bewaaktdie wc vroeger niet kendenmaar daar
leerden achten. Hij zal u zeggendat nooit een meerdere
door zijne ondergeschikten meer bemind en geacht werd dan
de Kommandant van het kamp door de Kadets, dat zij wel
getracht hadden hem dit te bewijzen, doch dat dit hulde
betoon steeds zwak geweest wasin vergelijking met hetgeen
zij gevoelden.
Doch daar schiet mij te binnen, dat ik vóór morgen nog
dunnetjes over mijne Fortificatie moet nazien; met mijne ver
beelding in 'tkamp zou ik dit geheel vergeten; ik moet
dus kort zijn en wil ten slotte nog ccnige bijzonderheden van
den laatslen gezamenllijk doorgebragtcn kampdag verhalen.
Tol elf uren 's morgens waren de gezamenllijke Kadets van
all^tfvapens en van beide studie-jaren aan 't schijfschieten
en hoe aangenaam en welkom anders de hierop volgende rust
was, hoe vrolijk deze gewoonlijk ook doorgebragt werd, er
hcerschlc nu onder dc kampbewoners ccne meer stilleneer
gedrukte stemming: het was de dag der scheiding van 'tvierde
en derde jaarde aanstaande Officieren zouden hunne jongere
makkers verlaten. Wél waren dc eersten natuurlijk blijde,
dat zij tot de kroon van hun werktot het doel van hun
streven genaderd warenwél verheugden zij zich op het nieuwe
levendat zij te gemoet gingenop hunne zelfstandige in
trede in de maatschappijmaar toch er was ielsdal op
dezen dag hunne vreugd' bedierf, hunne vrolijkheid tem
perde: het was het vooruitzigt, dat zij op het punt waren