u
Op zekeren morgen (tie post kwam dien dag natuurlijk
een half uur later dan gewoonlijk aan, en de wachtenden
waren reeds in den waan, dat de brievenbesteller onopge
merkt voorbij gegaan was), had Papa juist zijne pijp na
:t ontbijt aangestoken, terwijl Mama bezig was de kopjes om
te wasschenen Jan zich uitrekkende de diep wijsgeerige
opmerking maaktedat de mensch meer behoefte aan slaap
kreeg, naar male hij die behoefte meer bevredigde, en dat
men het door ijverige oefening hierin al zeer ver brengen
kon daar wordt onverwacht de bel overgehaald. Mama
die de groenvrouw in aantogt gezien had riep de meid in
den gang toe: «niets noodigAntje!" Maar daar komt
Antje met hoogroodc wangen (eene ouderwetsche meidlieve
lezeres, die deel nam in 'tgeen hare meesters trof) naar
binnen gesneld en kan te naauwernood uitroepen: «dit toch
welMevrouw 1" terwijl zij een grooten brief in de hoogte
houdt. 't Is een dure," voegde zij er nog bij «bijkans
drie gulden." Mama liet bijna van schrik het kopje vallen,
dat zij juist afdroogdePapa lei met slecht bedwongen
onrust zijne pijp neer, en zei: «dat 's een goed (eekenwe
moeten leges betalen;" Jan tuimelde bijna over den hond,
die heel kalm op den grond lag en allen beurtelings aankeek
als wilde hij zeggen: «wat 's dat voor lawaai?" ATog eenige
seconden van spanning, en de gelukkige vader biedt zijnen
zoon de hand met de woorden: «nu jongen, ik feliciteer je,
ge hebt uwen wensch, ge zijl Kadet bij de kavallerie."
Op hetzelfde oogenblik drukte Mama hem met betraande oogen
en moederlijken trots aan het diep bewogen hart, en bad
half luide: «O! pas altijd braaf op!" En Jan groeide een
hoofd, en trilde van vreugd, en kon geen woord stamelen,
daar hij niet alleen geplaatst maar bij het wapen zijner keus
aangesteld was. De hond kwispelstaartte en liep van den
een naar den ander; hij begreep, dat er iets bijzonders aan
'thandje was, en wilde zoo gaarne op eigen wijs zijne deel
neming betuigenen de meid wipte de deur uitom aan
buurvrouw te vertellendat jongeheer Jan onder het paarden-