20
achterlijkheid en gebrek aan vlijt in de Geschiedenis. O
jammerlijke spoed van voortrijdende diligencesvervloekte
sehuldeischersverwenschte pantalons waar men uitgegroeid
is, hatelijke verscheidenheid der vakken van onderwijs!
We zouden vreezen onze Lezers ie vervelenindien we
voortgingen met maand voor maand de negatieve vorderingen
van Jas op te teekenen. In zijne schatting was het halfjarig
onderzoek naar zijne vorderingen een rustpunt op den ver-
moeijenden logt; hij had nu zóó hard gewerkt, dat hij wel
eens mogt uitblazen; er moest nog ongeveer vier en een halve
maand verloopen eer het jaarlijksch examen afgenomen werd
daarvan besteedde hij er ééne met uitrusten, ééne met het
opvatten van 'l voornemen om toch aan 't werk te trekken
ééne met hel uitstellen der uitvoering van dat voornemen, en
eindelijk waren de laatste zes weken daar. De brieven van
buis waren inmiddels al dringender en dringender geworden,
de dreigementen van Papa vormden met de moederlijke smee
kingen een Jan vermurwend geheelen Jan toog aan 'l werk,
denkt ge?
Verzoek excuus; Jan kon het gerust nog eenige dagen
uitstellen, en dan zou hij des te vroeger opslaan, om zijne
schade in te halen. Dit deed hij dan ook, het vroeger
opstaan namelijk, hel schade inhalen dal's lot daaraan toe;
hij liet zich dagelijks om vier uren wekken, en werkte, en
blokte, en studeerde, dat. hij er bleek van werd. Geen
oogenblik liet hij ongebruikt voorbij gaan. In de leekenles
stond hij trouw met. de begonnen teekening vóór zich in
voorovergebogen houding, als ware hij ijverig aan het tce-
kenen; maar een naauwlettend oog zotina hel opruimen
van de opeenstapeling van voorbeelden, waarachter hij zich
verschanst hadontwaard hebbendat hij in de openge
trokken lade zijner teekentafel eenige opengeslagen cursussen
had liggen, welke hij ijverig bestudeerdegereed om bij het
eerste alarm de lade met het corpus delicti digt te schuiven
en schielijk de teekenpen weer op te vatten. Werd er in de
vrije oogenblikken een luchtje gescheptJan zat op het
