36
moest aanvangen. Arme dwaas, die ik was. Hue kon ik
ooit geloof hechten aan de bewering van zoo velen, dat eene
inspanning van slechts weinige weken den lediggang van
een heel jaar vergoeden kon; hoe kon ik dat geloovcn,
daar ik toch dagelijks gezien had, dat zich de berg al meer
en meer opstapelde, dat mijne onderwijzers zich met opper
vlakkigheid niet tevreden stelden.
Nog drie weken, en mijn eerste Kadettcnjaarmijn proef
jaar was voorbij. Ja, wel een proefjaar! De maatstok,
waarmee men u meten zalwordt in dat jaar gesneden.
Met zorg en naauwlcttendbeid zijt gij gadegeslagenuw
aanleg, vlijt, vorderingen, gedrag,het maakte alles een
punt uit van naauwgezet onderzoeken de indrukdien ge
't eerste jaar te weeg brengt, valt niet gemakkelijk uit te
wisschcn.
T»e berigten omtrent den afloop van het examendie ik
zelf mijnen ouders gaf, waren van dien aard, dat, zoo ze
nog eenigzins twijfel overlietenzelfs de hoop van mij mei
vakken naar huis te zien keeren uiterst gering was.
Zóó werd dan de oudste zoon in het huisgezin terugver
wacht! Wat grievende teleurstelling! wat somber floers
over de vreugde, die de wederkomst van een kind, na de
eerste afwezigheid van bijna een vol jaar, in het huisgezin
te weeg brengt! De gedachte was niet te verbannen: «gij
hebt de zware zorgen en liefderijke opofferingen uwer ou
ders niet geteld van de vermogens u geschonkenhebt gij
geen gebruik gemaakt; gij zijt aan hel begin uwer loopbaan
ligtzinnig blijven staan, alsof u meer tijd dan anderen ge
gund was om haar af te leggen. Wél draagt ge nog het
eerekleed des krijgsmans, maar hoe? Zijt ge in waarheid
Kadet, of in naam; hebt ge u boven den schoolknaap weten
te verheffen Iladde het u nog aan middelen ontbroken
om hel gevorderde te loeren waart gij bekrompen van
aanleg geweesten hadt gij niettegenstaande eene volhar
dende inspanning hel doel niet bereikt; het druipen zou u
niet lol schande geweest zijn: maar nu?
