78
geestdrifthoogachting en toegenegenheid dat zij de Offi
cieren en Adelborsten onzer Zeemagtdie het voorregt hadden
het feest hij te wonen met billijken trots vervullen moesten.
Nog menige feestdronk werd er behalve de door ons mee
gedeelde ingestelden 't was als wilden de sprekers elkaar
voorbijstreven in het ten toon spreiden hunner bewondering
van alles wat Neerland ooit opleverde en in het dankbaar
erkennen der verpligtingen van New-York jegens zijne
stichters.
Was dit vleitaal? Onwillekeurig doet zich die vraag op,
waar de lof zóó uitbundig was. Doch waartoe zou men ons
vleijen? 't Is waar, in den regel is elk beschaafd mensch
geneigd wanneer hij gasten heeft het dien gasten zoo
aangenaam mogelijk te maken; men zet in den kring zijner
genoodigden altijd een Zondags gezigt men trekt er zijn
Zondags pak aan. Dit zal ook liier wel het geval geweest
zijndoch dit alléén kon zóó niet doen spreken. De
taal des harten kan niet nagebootst worden, en om in gloei-
jende woorden eenig onderwerp te behandelen, moet men ook
werkelijk voor dat onderwerp gloeijen en in geestdrift ont
stoken zijn. De feestdronken droegen over 't algemeen het
kenmerk van eene grondige bekendheid met de geschiedenis
van ons Landhet stond den sprekers duidelijk en klaar
voor oogenwaarin hunne stamgenoolen in 't Moederland
uitgeblonken hebben, en dit bewijst voldoende, dat zij met
eene belangstellingdie alleen door bloedverwantschap ge
wrocht kan wordende lotgevallen van Neerland gadege
slagen en opgemerkt hadden. Al stellen wij dus een deel
der door ons vernomen zoo vleijende woorden op rekening
der hoffelijkheid, die men voor gasten ten toon spreidt, er
blijft nog genoeg over om het Vaderlandsch gevoel te stree-
len en te verwarmen.
Wij beseffen volkomen, dat de Officieren en Adelborsten
onzer Ylootdie daar aan den disch gezeten wareneerst
toen regt gevoeld hebbenhoe lief hun onze geboortegrond
was. Menigeen hunner drukte zijn gevoel van dankbaarheid
