S6
verslond, en zoo ik mij niet geschaamd had over mijne
eigene besluiteloosheiddan zou ik zeker teruggekeerd zijn
zonder iets meer dan het uitwendige van het observatorium
gezien te hebben.
Dat uitwendige beloofde ook weinig. Een klein wit huisje
gedeeltelijk met kruipende planten begroeid; een kleine tuin
achter een wit houten hekje, en achter het huisje een
stompe torenzeker geen zestig voet hoogmet een gewelfd
dak. Anders niets.
Ik trek aan de schelen de deur van het huisje wordt
mij door eene bejaarde dienstmeid opengedaandie mij ook
zegt, dat de o ff err Doctor" te huis is, en mij in een zij
kamertje binnen laat. Ik verzoek alle sterrekundige lezers
van dit Jaarhoekje mij hier te verlaten; al hetgeen volgt,
zou hen alleen ergerenals het volstrekte bewijs leverende
van mijne onkunde in hun vakhetgeen ik vertelis alleen
voor ik had haast gezegd onwetenden" geschreven
maar ik trek dit woord inhet zou al mijne lezers af
schrikken, en dat wilde ik toch niet doen het is dus
alleen opgesteld voor mensehenwelke nooit veel werk"
van de astronomie hebben gemaakt, en die zich met mij
op dit observatorium een kwartiertje willen zoeken te ver
maken.
Dr. Luther heeft het door mij overhandigd briefje ge
lezen en komt binnen en geeft mij de handverzoekt
mij om plaats te nemenen is dadelijk druk in gesprek
met mij. Tot mijne groote vreugde is hij een joviale, le
venslustige, jeugdige man, met den blos der gezondheid op
de wangen en met zulk een innemenden, vriendelijken glimlach
als ik zelden gezien heb. Ik vertel hem dadelijkdat ik
een oningewijde ben in zijn vaken hij spreekt er met mij
overals of hij er zelf niet heel veel van wist dat iszoo
natuurlijk, zoo zonder den minsten zweem van verwaand
heid of zelfverheffing, dat ik telkens getroffen ben door zijne
groote eenvoudigheid en zijne opgeruimde geestige taal.
Na een oogenblik gezeten te hebben, stelt hij mij voor
