no
kostwaarmeè ge ons heden bedrogen hebtwe mogten
u anders voor eenen rebel houdendie de troepen des
Keizers vergiftigen wilen u een vonnis makendat tame
lijk afdoend zou uitvallen." Weinige minuten later was toen
het detachement vertrokkenen op den avond des volgenden
dags gaven zij aan den Kommandant van Valladolid de hun
toevertrouwde munitie over. 's Anderen daags zaten zij
vroegtijdig weer in den zadel om naar Burgos terug te ke'e-
ren. Zij waren in't vroege morgenuur vertrokken, omdat
Kapitein Dubois, de bevelvoerende Officier, den weg op één
dag afleggen wilde, die er hun te voren twee gekost had,
dewijl toen de wagensdie zij escorteeren moestennatuur
lijk den marsch zeer vertraagden. Dientengevolge kwamen
zij bij de herberg aanvoordat nog de zon haar hoogste
punt bereikt had, en volgens gewoonte hielden zij daar wéér
rust, om, door de schaduw verkwikt, gedurende de koelte
van den namiddag den verderen togt te volbrengen. Zij
hadden nog verscheiden mijlen af te leggen, alvorens zij Burgos
hereiken kondendoch indien zij er nog twee uur van den
nacht aan knooptenkonden zij toch na de genoten ver
kwikking hun oogmerk nog hereiken.
Nadat zij nu vóór de ventu halt gehouden hadden en de
Officier afgestegen wasriep de Sergeant den waard toe
dat hij de plaatsdeur openen zou, om hel detachement
binnen te laten. Geen antwoord. Hij steeg afen trad
het huis in; de waard echter, die gewoonlijk de eenige be
woner was, liet zich nergens zien. Nadat men hem te
vergeefs zoo binnen als buiten het huis geroepen had, liet
de Sergeant zelf de troepen binnendienadat zij in weinige
minuten hunne paarden onder het afdak aangebonden en
van voeder voorzien haddenhun honger en dorst uit den
rijken voorraad, dien zij vonden, stilden en zich met de
wijsgeerige opmerking troosttendat zijindien de waard
niet te huis bleef om zijne belangen te behartigen, daarom
toch geen reden hadden om onverschillig te zijn omtrent de
belangen hunner magen.
