i ii aan den voet der helling, waar hij het loon van zijn ver raad verwacht." «Hij heeft zijn loon verdiend, cn zal het hebben!" zeide de Guerilla op ernstigen toon. Nu sprong hij behendig van de klip op de rotsen riep den Franschman toe hem te volgen. Deze waagde het echter niet, en eerst nadat hij den stevigen gordel van Diez gegrepen had, welks uiteinde deze hem toegeworpen had, gelukte het den Guerilla hem te bewe gen om de schijnbaar minder koene, maar inderdaad veel ge vaarlijker handeling van het af- en opklouleren van de rots te wagen. Toen bij eindelijk op vasten bodem stond, wenschte hem zijn stoute lotgenoot lagchend een goeden morgen, en ijlde in de tegenovergestelde rigling van den vijand naar het woud. Toen de soldaten hem zagen loopen volgden zij zijn voorbeeld cn grepen zij naar de wapens. F.er zij echter honderd pas gedaan hadden was de Empeci- nado er hen honderd vijftig vóór, en lang voordat de vlugste der soldaten zijne buks geladen had, was de vlugteling reeds uit het gezigt verdwenen. Ecne kortstondige vervolging besloot den togt. Diez echter liep onafgebroken voort, totdat hij aan den voet der hoogte gekomen, zich naar de bron wendde, waar zijn verrader het loon zijner afschuwelijke daad verwachtte. Velasca lag onder een boomsprong echter optoen hij een zwaar ligchaam zich een weg door het woud hoorde banen, en in het volgende oogenblik stond bij tegenover den manwiens vertrouwen bij zoo schandelijk misbruikt baden wiens persoon bij aan een vernederenden dood had overgeleverd. Hij wilde vlugtendoch te vergeefszijne ledematen weigerden hunne dienst. Ilij wilde sprekenmaar door het geweien getroffen, kleefde zijne tong aan zijn verhemelte vast. De Empecinado riep slechts één woord «verrader!" klonk de donderende stem, terwijl hij hem bij den strot greep. Het was de laatste menschelijke toondie het oor van den schurk trofhet bloed schoot in stroomen uit zijneii

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1856 | | pagina 227