49
a Country-Churchyardwelke in die dagen juist grooten
opgang maakte, met doffe slem herhaalde. Vooral de
regels
n»Wilt vrij op uw blazoen, op eer en aanzien bogen,
Op al wat rijkdom weeldeschoonheid ooit u gaf
liet onvermijdlijk lot staat immer vóór uwe oogen
De paden van den roem, zij voeren in het graf.""(l)
schenen hem zoo buitengemeen te treffen, dat hij, plolselijk
zich keerende tot de officieren in zijne sloephun met diepe
ontroering betuigde, dal hij nog liever de dichter dier elegie
wilde zijn dan vermeesteraar van Quebec.
Elk officier wist wat men van hem verwachtte, toen Wolfe
op het bepaalde tijdstip met Monckton en Murray en onge
veer de helft zijner machtwant meer konden de booten
niet in één maal bergenvan land slaken zich zonder
zeilen of riemen met het tij liet afdrijven. Hoezeer in
doodsche stilte op de kreek aansturendewelke nog geen
drie mijlen van Quebec verwijderd was, toch ontslipte de
beweging op den stroom der aandacht van de schildwachten niet.
sQui va la?' luidde het van hoven. France," ant
woordde een Kapiteindie Fransch verstondin de eerste
boot. «De quel regiment?" was de tweede vraag. De la
Reine," hernam de Kapitein, die wist dat dit regiment zich
hij de Bougainville's detachement bevond. Zeer gelukkig
voor de Britten was er een convooi met leeftocht te wach
ten in de stad; de schildwacht in den waan dat het dit
wasriep Passéen de booten gleden de kreek binnen
(1) In 't oorspronkelijke luidt dc gansche periode als volgt:
Let not ambition mock their useful toil:
Their homely joys and destiny obscure,
Xor grandeur hear, with a disdainful smile,
The short and simple annals of the poor.
The boast of heraldrythe pomp of pow'r
And all that beautyall that wealth e'er gave,
Await, alike, the inevitable hour
The paths of Glory lead but to the Grave.
4
