so
zonder verder aangeroepen te worden. Wolfe was een van
de eersten aan landen ging de zijnen vóór in 't opklau
teren langs het in de duisternis naauwelijks te onderscheiden
pad. Zich vastklemmende aan struiken en rotspunten, slaagde
Howe's lichte infanterie er in, langs en bezijden het pad
tot aan den rand der hoogte voort te worstelentoen de
eindelijk uit hunne dwaling ontwaakte Franschen te wapen
snelden en op goed geluk onverwijld hunne geweeren in 't
kreupelhout afschoten. De nacht was echter veel te duister,
dan dat zij te midden der struiken hunne vijanden konden
onderkennen, en eer ze recht begrepen, vanwaar het ge
vaar kon dreigenstonden Howe's dapperen bereids op de
hoogte. Verbijsterd door de plotselinge verschijning van den
juichenden vijand, die ze nog weinige oogenblikken te voren
uitgeput en wanhopend op den zuidelijken oever der rivier
waandewerd de Canadasche militie door eenen panisehen schrik
bevangen, en haar wakkere aanvoerder vermogt niet meer de
vluchtelingen tot staan te brengen. Nieuwe scharen volgden de
jubelende voorhoede op den voetterwijl de booten onder dek
king der inmiddels met zorg geposteerde schepen veilig de
tweede lading troepen overvoerdenen eer de morgenzon
aan den gezichteinder in vollen luister praalde, stond reeds
de gansche Britsche krijgsmacht op de Abraham's Hoogten in
slag-orde geschaard in 't bezit zelfs van eene batterij van
vier stukkendoor de vliedende- Canadiërs in IIowf.'s macht
gelaten.
Toen den Markies de Montcalm Je eerste tijding gewerd
dat het Britsche leger op de Abraham's Hoogten vasten voet
had, dacht hij dat het er alleen op gemunt was hem zijne
liniën te doen verlaten en er zich eigenllijk slechts eenige
waaghalzen aan een wis verderf hadden prijs gegevenmaar
te paard gestegen, zag hij spoedig zijne dwaling in. Nog
echter was hij vol vertrouwen op eene zegepraal over zijne
tegenstanders. m>Ik zie hen,"" riep hij uit, »»waar ze
niet belmoren te zijn; eindelijk hebben ze 't zwakke punt
der stelling gevonden doch thans moeten we vechten en ze
