10
deed den grond schuddendie een vuurregen scheen uit
te spuwen
Het was de toren, die in de lucht sprong. De Graaf,
zijn zoon en hunne vassalen hadden hun leven voor hunnen
Koning opgeofferd de toren was verdwenenslechts het slot
stond nog.
De Keizer viel hier zijnen Adjudant plotseling in de rede.
»lk begrijp niet, dat de Monarchie, gesteund door zulke
mannenvallen kon."
Sire," antwoordde de Adjudant, »de laatste Bourbons
bezaten niet als gij hel krijgsgenie en de glorie van den
roem welke betooveren en voor zich innemenhunne kracht
bestond alleen in hun regten dit wilde Frankrijk niet
erkennen."
»En wat is er van de Gravin van Kervegan en hare
zonen geworden?" vroeg de Keizer.
»De Gravin bereikte Spanje met behulp van den pas
dien ik haar bezorgd had. Ik heb later vernomen dat zij
zich met haren oudsten zoon op Hartwell bij den Graaf
van Provence ophoudt."
»En de andere?"
»De andere dient in het Spaansclie leger."
»Hoe oud is hij V'
"Ongeveer achttien jaar."
sik moet deze mannen hebben!" mompelde de Keizer, en
verzonk in gepeins. Drie dagen later was de Keizer in
Spanje.
II.
Het was tien uur 's avondstoen Napoleon als gewoonlijk
in zijne tent op en neêr wandelde. Ilij hield het rapport
van een zijner Generaals in de handen las nu eens op
lettend, dan weêr verstrooid. Plotseling scheen ecne zin
snede in het rapport zijne aandacht te treffen en hij riep
haastig den Adjudant, die met hem Parijs verlaten had.