42 natuur hare regten gelden hij moest voor eenige uren afgelost worden, daar hij te naauwernood meer op de been kon blijven. Het vuur der Russen werd gedurende den nacht allengs zwakker, en vooral het geschut uit den Malakof begon meer en meer te verflaauwen. Wij verheugden ons daarover reeds en hoopten dat die vuurmonden niet meer met den vroegeren nadruk en met de gewone levendigheid antwoor den kondendoch de geheele zaak bleek later eene goed verzonnen krijgslist der Russen te zijn. Zij hadden namelijk met opzet eenige stukken terugge trokkenom den schijn aan te nemen als waren deze ge demonteerd, ten einde ons des te eer tot den storm uit te lokken. Toen wij later hiertoe overgingen, bleek helaas maar al te duidelijk, dat deze stukken, die ten laatste ge heel gezwegen hadden volstrekt niet ontredderd waren en de volle lagendie zij onzen gelederen gavenwerkten slechts al te verderfelijk. Trouwens verscheidene onzer offi cieren en nog meer van onze soldaten hadden reeds van den beginne af, achter dit verflaauwen van 'svijands vuur eene krijgslist gezocht, en hunne meening daaromtrent geuit. Deze werd echter niet geloofd, en bet verlangen om weldra storm te loopen was ook bij ons allen veel te grootom ons door zulke waarschuwende stemmen te laten afschrikken. Iloe langer onze soldaten in deze gespannen verwachting den storm verbeidden, des te strijdlustiger werden zij, en ze konden moeijelijk het oogenblik afwachten, waarop hel zoo vurig verlangde Voorwaarts weergalmen zou. Steeds geweldiger was thans het geraas in steeds toene mend aantal doorkliefden de Sebastopol overstelpende bom men de lucht. Daar kwam eindelijk een adjudant met het bevel, dat op een afgesproken sein, ik meen het opstij gen eener vuurpijl, ook ons bataillon den storm begin nen zou. Nog eene kortstondige spanning, gedurende welke iedereen wel met meer of min ernstige gedachten vervuld was en

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1859 | | pagina 108