4 4
Sebastopol vernomen, dat zij Gervais heette), viel in onze han
den. Dat was een heerlijk oogenblik toen wij zoo over de
borstwering geklommen in de schans sprongen en nimmer
heb ik onze soldaten hun Leve de Keizer! met vrolijker op
gewondenheid hooren uitroepen.
Doch moedig, zeer moedig verdedigde zich de Russische
bezetting dezer schansen zij bestreed ons iederen voet
gronds. Een ontzettende strijd van man tegen man ont
wikkelde zich in de enge binnenruimte der schans, en de
juist toen regt helder opgaande zon verlichtte eene worste
ling zoo woest en hitier als er zeker geen andere in dezen
aan bloedige gevechten zoo rijken strijd voorkwam. Het
schenen grootendeels vrijwilligers van de Russische troepen
te zijndie deze batterij zoo hardnekkig verdedigden en
men herkende onder de strijders meer de ronde pelsmutsen
der Tsjernomomorische kozakken dan de pickelhauben der
Russische linie-infanteristen.
Thans konden wij officieren onze sabels ook regt naar den
eisch gebruiken, en mijn voortreffelijke Turksche kling,
welke ik eens in Marokko eenen Arabischen aanvoerder
ontnomen had en die nu helaas waarschijnlijk de wapen-
trophée van dezen of genen Russischen officier helpt op
smukken, vond hier veel werk. Geruimen tijd duurde deze
woeste en hardnekkige strijd voortgedurende welken kol
ven bajonetten, sabels en pistolen onafgebroken werkzaam
waren. Menig braaf Voltigeur.vroeger door mij met veel
moeite en inspanning van een onhandig recruut tot een
duchtig soldaat gevormd, vond hier zijnen dood, nadat hij
eerst nog met zijne laatste krachtinspanning den vijand zoo
veel nadeel berokkend had als mogelijk was. Toch klonk het
nog steedsVoorwaartsVoorwaarts makkers Leve de
Keizer Leve Frankrijk en moglen de Russen ook met de
uiterste inspanning volhouden en zich liever laten neervel
len dan te wijken, het hielp hun niets, wij drongen
hen steeds verder terug. Mijn wang bloedde reeds door een
houw eens Russischen officiersen mijn arm was geheel
