49
mocijelijk oogenblik 't welk ik nimmer vergeten zal; want
hiermee verdwenen alle uitzigten op roem, onderscheiding
en snelle bevordering. Toch was er niets aan te doen. Het
zou onmenschelijk geweest zijn, mijne kleine schaar dappere
soldaten nutteloos en zonder eenig doel aan een wis verderf
te wijden. Daarom bond ik een witten doek aan een ge
weer, zwaaide daarmee uit ecne venster-openingen gebood
tevens aan mijne lieden hel schieten te staken. Zoodra het
wenken met den doek gezien werd hield ook het vuur hij
onze tegenpartij op, die nog ongeveer h'O of 60 pas van het
huis verwijderd was, en een Russisch hoofdofficier kwam op
ons af. Ik liet de lijken en steenenwaarmee de deur ver
sperd was, op zijde schuiven, zoodal ik er uit kon, ging
vervolgens den Rus te gemoeten reikte hem mijre sabel
over terwijl ik hem zeidedal wij ons overgaven en op eene
betamelijke behandeling rekenden gelijk deze den Russi-
schen krijgsgevangenen bij ons ook steeds te beurt viel.
De Rus, gelijk ik later vernam Majoor in het regiment
Jakoetzk, een dikke man met een goedhartig uilzigt, scheen
echter de Fransche taal niet te verslaan maar wenkte her
haaldelijk met het hoofd en zette een zeer tevreden gelaat
toen ik hem mijne sabel overreikte, waarbij hij eenige
voor mij onverstaanbare Russische woorden uitsprak.
Ik gelastte thans mijnen lieden het huis te verlaten en
hunne wapens over te geven daar wij nu krijgsgevangen
waren. Geen woorden kunnen beschrijven, met welke treu
rige uitdrukking op hun door den kruiddamp zwart geverwd
gelaat deze dappere lieden, waarvan nog de meesten gewond
waren mijn hevel opvolgden de meesten trachtten de kol
ven hunner geweren op den grond Ie beschadigen alvorens
zij het huis verlieten, vooral deden dit de Jagers met hunne
buksen waarvan er een twaalftal bij ons waren allen deden
hun best om hun wapen niet dan in onbruikbaren toe
stand aan den vijand te overhandigen. Een oud Jager-kor
poraal die sterk uit eene hoofdwond bloedde, rukte zich
ook het kruis van 't legioen van eer, dat hij in Algiers
