SI
gaf den kerel een harden vuistslag in het aangezigt zoodat
deze geheel onthutst terugtuimelde. Thans riep deze officier
cene afdeeling troepen van zijn regiment vóór welke ons
wegvoeren en tegen mishandeling beschermen moest. Met
groole menschlievendheid geschiedde zulks, en overeenkom
stig de waarheid moet ik bekennendat wij Fransche ge
vangenen zoo wel nu als later door de geregelde Russi
sche troepen van eiken rang steeds met de grootste edel
moedigheid ja zelfs met opvallende beleefdheid behandeld
en nimmer geplunderd of grof bedreigd zijn. Hadden er
plunderingen plaats dan waren het kozakken or vrijwilli
gers van de ongeregelde troepen die zich daaraan schuldig
maakten, en de Russische officieren loonden zich daarover
steeds zeer verbolgen.
Naauwelijks waren wij geschaard, of nog een tweede transport
krijgsgevangenen, grootendcels van het 19c'° Regiment, werd
bij ons gevoegd. Ook deze hadden zich als brave soldalen
lot het uiterst verdedigd, en zagen er erg uitgeput en af
gemat uit. Bij dezen troep bevonden zich twee luitenants,
die ik wel is waar niet persoonlijk kendedoch die zich
niettemin onmiddellijk bij mij aansloten. Ook heelt hel toe
val gewilddat wij tot nu toe lijdensgenoolen gebleven
zijn, en altijd met nog een kapitein van het obsle Regi
ment dezelfde kwartieren gedeeld hebben.
De plaats, waar wij aanvankelijk geschaard stonden, was
nog zeer aan het vuur blootgesteld want het bombardement
duurde van de zijde der Franschen en Engelschen steeds
voort, al was ook liet handgemeen opgehouden, sedert de
Russen het Kornilofbaslion heroverd hadden daarom
ontvingen onze bewakers den lastons verder terug naar eene
beter beschutte plaats te transporteeren. Ontzettende ver
woestingen troffen ons oog. Thans eerst, nu we zelve niet
meer aan den strijd deel namen konden wij het geheele
toonecl beter overzien.
Verschrikkelijk hadden de bommen en zware kanonkogels
hier in den laatstcn lijd huisgehouden; de grond was let-
