33
groot contrast met den gewonen toestand onzer troepen
alles was dood stil. De lieden moesten óf ontzettend ver
moeid en uitgeput en daardoor onverschillig omtrent alles
wezen óf zij bezaten een bijzonder phlegmatischen en stom
pen inborst. Alleen wanneer men brandewijn en zwart brood
onder hen uitdeelde, scheen er leven in te komen; zijdron
gen zich dan vrij haastig om het brandewijnvat en ieder
dronk de kleine blikken maatdie hem door den officier toe
gereikt werd met haastige graagte ledig.
Wij hadden ongeveer een uur lang op eene tamelijk be
schutte plaats gestaan, en herhaaldelijk werden er nog
kleine afdeelingen gevangen Franschen bij ons gevoegd, zoo
dat wij ten laatste ongeveer 200 manwaaronder 7 officie
ren sterk waren. Thans werden wij door een Russisch
generaal gemonsterd. Naar ik hoorde, was het Graaf Osten-
Sacken die bij het Russische leger in hoog aanzien stond,
en tot de dappere verdediging van Sebastopol veel moet
bijgedragen hebben. De generaal die een zeer ernstig voor
komen had, en door zijne adjudanten met hijzonder veel eer
bied behandeld werd was jegens ons uiterst beleefdhij
sprak vioeijend Fransch en vroeg ons officierenof wij
ons tot nu toe over harde behandeling of uitplundering te
beklagen hadden Als de eenige kapitein nam ik het woord
en zcide dat wij tot nu toe geenerlei reden tot klagen had
den maar integendeel erkentelijk waren voor het behoud
onzer zaken en voor de tamelijk welwillende bejegening,
die ons te beurt gevallen was. De generaal antwoordde, dat
het hem zeer verheugde dit van ons te vernemengevan
genschap zeide hij is voor ieder krijgsman reeds een hard
lot, en beschaafde volken mogen derhalve het lot hunner
krijgsgevangenen niet onnoodig verzwaren.
„Zoo barbaarsch als men ons tegenwoordig op de Parijsche
theaters voorstelt, zijn wij Russen echter niet, dat zult gij
nog meer ondervinden naar gelang gij langer in ons land
vertoeft', voegde hij er schertsend bij. »Nu, bekommer
u daar niet over, kapitein," liet hij er aanstonds opvolgen,
