FRANCESCO BUSSONE,
Graaf Carmagnola.
Nadat in 1794 het jammerhartig besluit van eenen Coburg
ter ontruiming van België voldongen werden alzoo de
wonderen van moed en beleid door den Erfprins van Oranje,
tegen 'svijands overmacht aan de Sambre gewrocht, veroor
deeld waren weg te sterven als bloesems zonder vrucht,
hielden onze aftrekkende bondgenootcn de Engelschen, bij
ons even ergerlijk huis, als bevonden zij zich in 'svijands
land. Hunne leus was: »de Car7nagnolen zullen u toch plun
deren; dan is het beter, dat wij in de voorbaat zijn."
Hoe nu kwamen de republikeinsche Franschen aan eenen
naam, die zelfs ook thans nog niet uit hunne volks-laal werd
weggevaagd? «Iemand de Carmagnole laten dansen" wil toch
altijd zoo veel zeggen als «iemand het hoofd voor de voeten
«leggen" en wel in de beteekenis van iemand door die bedrei
ging te dwingen tot iels, waartoe bij anders noode komen zou.
En van hoe groolen invloed dit woord in de geduchte Fran-
srhe Omwenteling van 1789 en volgende jaren was. kan bet
best blijken uit zijne veelzijdige toepassing te dier tijde.
He onhandigste straatdeunen, vol vuilaardigen hoon jegens
't aloude Konings-huisen door de heffe des volks onder
1
Uomo tenuto ia quelli tempi nella guerra
eceellentissimo.
N. Macuiavelli.
