10
dal niemand er op bezonnen was, hem onmiddellijk in hech
tenis te nemen. Carmagnola daarentegen, eenmaal buiten
hel kasteel, verloor geen oogenblik tijd, en was met zijn
bijhebbend gevolg zoo snel te Jvréa op Savooisch gebied
dat Lampugnano, die, tot bezinning gekomen hem nog dacht
in te balen, alle vervolging moest opgeven.
De Hertog van Savoyë werd thans door den naar wraak
dorstenden Carmagnola nopens de vergrootings-plannen van
Filippo Maria in 't breede onderricht, en hem werd tot ei
gen behoud op het nadrukkelijks! geradenmet de Repu
blieken van Venetië en Florence een defensief verbond te
sluiten. Amadéo was hiertoe wel niet ongenegen maar be
greep toch dat hij zoo veel mogelijk zijn spel gedekt moest
houden, en liet aan Carmagnola de taak over, Visconti's
vijanden alom op te rokkenen. Deze loog nu (langs eenen
omwegten einde niet op Zwitsersch grondgebied te komen)
over de Penninische Alpen naar Trenleen bereikte verkleed
met twintig dienaren behouden de Lagunen-Stad.
Hiermede was evenwel nog geenszins alles gewonnen.
Venetiës omzichtige Senaat gedachtig aan de rol, die eens
Zopyrus en na dezen uit minder lofwaardige beweegrede
nenzoo menig ander met goed gevolg had afgespeeld, was
te behoedzaam om den vluchteling onmiddellijk hel volle ver
trouwen te schenken, dat deze eischte, al geschiedde zulks
ook bij wijze eener bede. Hel klonk nog te vreemd in
veler ooren dat de sluwe Visconti den hoofdpijler van zijn
gezag als zijnen billersten vijand zou hebben laten aftrek
ken; dit was Filippo Maria's gewone staatkunde niet, en
lag ook niet in den geest dier lijden. Voor 's hands vermogt
Carmagnola alzoo alleen te bedingen, dat Venetië hem met
300 lansen in soldij nam. Ook zou hij jaarlijks 6000 du-
caten ontvangen om daarvoor op eigen kosten 100 paarden
te onderhouden, ten einde daarmee in Frioulin de Mark
van Treviso en waar het den Senaat gelieven mogt dienst
te doen; voorwaarden, die menig partijganger het rijke
Venetië waardig zou gekeurd hebben, maar voor den nog
