28
plaats. Bij verstek werd hij ter dood veroordeeld, «omdat
hij zich ten nadeele van den Staat had laten slaan, omdat
ihij zijn plicht verzuimd, zich als een lafaard gedragen en
«zijne lieden zelfs lot vluchten aangespoord had!" Carma
gnola daarentegen dien men met recht de grootste schuld
van dit onheil had kunnen en moeten geven, werd niet eens
ter verantwoording geroepen ja zelfs voorbedachtelijk ge
vleid en in slaap gewiegd. Hij Carmagnola toch was te
machtig aan 't hoofd zijner troepen de gelegenheid tot
straffen scheen aan Venetië's sluwe bewinds-liedcn niet gun
stig toe; maar voor een ieder, die zich niet door overmoed
vervoeren liet zou het een onheilspellend voorteeken ge
weest zijn, juist nu door den Senaat van Venetië met een
geschenk van ettelijke fraaije rijpaarden verrast te wor
den en zoo ver dreef toch de hooghartige Raad der La
gunen-stad zijne arglistige geveinsdheid. Ja zelfs moet reeds
toen het besluit in den Grooten Raad van Venetië zijn ge
nomenom den zoo verdachten veldheer eerlang als ver
rader voor hunnen rechterstoel te dagen. Nog meer, de
beraadslagingen hierover werden gehouden op het oogen-
blik dat Carmagnola onverwachts met zijn gevolg Venetië
binnenreed ten einde over het plan van den veldtocht met
den Doge te spreken. Wetende dal deze den ganschen nacht
in rade gezeten had, vroeg Carmagnola hem glimlagchend
of hij hem goeden morgen dan wel goeden avond wenschen
moest, en de Doge, zijn voormalige beschermheer, ant
woordde zonder blikken of blozen op de vleijcndsle wijze,
»dat werkelijk de staatszorg zijne nachtrust in beslag geno-
»men had, en dat er dikwerf sprake over Carmagnola's
«voorbeeldige diensten geweest was/' Opmerkelijk is hel
trouwens dat het besluit genomen werd door eene vergade
ring van 500 ledenen dat hel maanden lang een diep ge
heim bleef. Zoo iets was alleen in Venetië mogelijk!
Alle omstandigheden in aanmerking genomen schijnt het
dat Carmagnola alsnu van harte belust was om te doen blij
ken dat hij en hij alleen den Leeuw van San Marco zege-
