4 fi
lezen. Hunne door de zon gebruinde kleur steekt wel af
bij die hunner kameraden die inmiddels in het Akademie-
gebouw het grootste gedeelte van den lijd met studeren
doorbragten.
De Zondag gaal op de gewone wijze voorbijen den vol
genden morgen heelt de terugmarsch naar het kamp plaats.
De wandeling, die een uur duurt, wordt nu niet meer ge
leld; men is aan andere marschen gewoon geworden. Yol
verlangen gaat men liet kamp op nieuw te gemoel; het is
voor allen de lievelingsplek geworden. Men heeft het leeren
kennen als eene degelijke school voor oefening en praktische
kennisen dat was het gedurende eene reeks van jaren
voor zoo veleudie in de gelederen van het leger eene
eervolle plaats bekleeden of zich in onze ovcrzeesche ge
westen het eerekruis verwierven. Maar ook is het kamp de
plaats van een inniger omgang tussehen de kadets dan
waartoe een zamenzijn in het gebouw van drie of vier jaren
aanleiding gaf. Men is er met elkander meer in aanraking
en gevoelt er des te meer de waarde der eensgezindheid
die ten grondslag strekt voor duurzame kameraadschap.
Wanneer dan ook de kadets van het hoogste studiejaar het
kamp verlaten en voor goed het kadettenleven vaarwel zeg
gen om hunne loopbaan ais officier in deze of verre gewesten
in te tredenwelt er bij menigeen onder hen een traan in
het oog hij d,.n hartelijken handdruk zijner makkerswier
vriendschappelijken omgang hij welligt voor altijd zal mis
sen, of die hij misschien nimmer zal wederzien. De kadets
van het derde studiejaar, die nog één dag achterblijven,
geleiden hunne oudere kameraden een eind wegs huiten
het kamp. Zij mengen zich tussehen hen innemen ge
weren en ransels over, het eenigewat zij nog voor hen
doen kunnen; maar het oogenblik der scheiding is weldra
genaderd en hel vaarwel wordt gewisseldgevolgd van het
door aandoening gesmoorde gezang der achterhlijvenden
Lang zullen zij leven