4 fi lezen. Hunne door de zon gebruinde kleur steekt wel af bij die hunner kameraden die inmiddels in het Akademie- gebouw het grootste gedeelte van den lijd met studeren doorbragten. De Zondag gaal op de gewone wijze voorbijen den vol genden morgen heelt de terugmarsch naar het kamp plaats. De wandeling, die een uur duurt, wordt nu niet meer ge leld; men is aan andere marschen gewoon geworden. Yol verlangen gaat men liet kamp op nieuw te gemoel; het is voor allen de lievelingsplek geworden. Men heeft het leeren kennen als eene degelijke school voor oefening en praktische kennisen dat was het gedurende eene reeks van jaren voor zoo veleudie in de gelederen van het leger eene eervolle plaats bekleeden of zich in onze ovcrzeesche ge westen het eerekruis verwierven. Maar ook is het kamp de plaats van een inniger omgang tussehen de kadets dan waartoe een zamenzijn in het gebouw van drie of vier jaren aanleiding gaf. Men is er met elkander meer in aanraking en gevoelt er des te meer de waarde der eensgezindheid die ten grondslag strekt voor duurzame kameraadschap. Wanneer dan ook de kadets van het hoogste studiejaar het kamp verlaten en voor goed het kadettenleven vaarwel zeg gen om hunne loopbaan ais officier in deze of verre gewesten in te tredenwelt er bij menigeen onder hen een traan in het oog hij d,.n hartelijken handdruk zijner makkerswier vriendschappelijken omgang hij welligt voor altijd zal mis sen, of die hij misschien nimmer zal wederzien. De kadets van het derde studiejaar, die nog één dag achterblijven, geleiden hunne oudere kameraden een eind wegs huiten het kamp. Zij mengen zich tussehen hen innemen ge weren en ransels over, het eenigewat zij nog voor hen doen kunnen; maar het oogenblik der scheiding is weldra genaderd en hel vaarwel wordt gewisseldgevolgd van het door aandoening gesmoorde gezang der achterhlijvenden Lang zullen zij leven

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1860 | | pagina 118