79
wijden. Deze officier had een uitnemend ridderlijk karak
ter; dit was geen wonder, omdat hij de zoon van een dier
ijzeien mannen was, die zooveel tot den roem van Napoleon I
bijdroegen den avond vóór de bestorming van Laghouat
had hij aan zijn Luitenant-Kolonel de vergunning verzocht
om over zijne uniform een grijzen overjas te mogen dragen,'
genoeg gekleurd, om door zijne soldaten en de Arabieren
in het gevecht opgemerkt te worden. Toen hij de bres
zou overtrekken, blies hij in persoon den Zouavenmarsch
op eene kleine trompet, die hij in het vuur aliijd bij zich
droeg, als hij eene kompagnie Jagers kommandeerde. Toen
men hem doodelijk gekwetst naar het kamp der Zouaven
tcrugbiagt, voerde men hem voorbij het front van twee
keurkompagniën van het regiment van linie. Deze sol
dalen beijverden zich hem de militaire eerbewijzingen te
doen. Morand was hierdoor zeer getroffen, en sprak hun
aldus toe, met eene vaste stem: aVolligcurs van het S05te,
»ik bedank u, en hoop, dat gij allen gelukkiger moogt
wezen dan ik ben. Ik eindig thans mijn soldatenleven."
Hij bedroog zich niet, men zette hem het dijbeen af,
en hij stierf. Zijn broeder Louiseen luitenant werd dien-
zeilden dag aan het hoofd zijner sectie gekwetst.
Ziedaar genoeg bijzonderheden omtrent de bestorming
van Laghouat, om een duidelijk begrip van de uitmuntende
hoedanigheden der Zouaven te verkrijgen. Laat ons over
gaan tot andere hunner wapenfeiten maar vooraf eene anec
dote van een Franschen stafofficier vermelden die met de
Zouaven mede te velde gelrokken was tegen de Kabylen.
Deze officier, de kolonel De La Tour-du-Pjn, was een
man met een karakter, als dat van de helden der Ouden.
Hij was bij iedereen in Afrika bekend onder den naam van
de nieuwe La Tour-d'Auvergnemaar vooral bij de Zouaven,
die hij als liefhebber op hunne krijgsloglen vergezelde. Ter
wijl men hem om zijne doofheid op non-activiteit besteld
had, verzuimde De La Tour-du-Pin, die een harlstog°t voor
den oorlog voedde, geene gelegenheid, om in alle landen,
6.
