83
rigen veldlogt door te staanhij kreng bevel om in Bul
garije te blijven. In weerwil zijner ziekte, verzocht hij
toch zijne kompagnie te mogen volgen, verzekerende, dat
hij zich later niet ziek zou melden. De kolonel, die hem
veel achting en toegenegenheid toedroegkon hem op raad
van den chirurgijn-majoor zijn verzoek niet inwilligen. Toen
Laviuotte deze tijding verneemt, begeeft hij zich naar de
tent van den kolonelbetuigt hem zijne dankbaarheid voor
de vele bewijzen van toegenegenheiddie deze hem had
gegevenen verzoekt hem als laatste gunstbewijs zich te
mogen inschepenzeggende met de oogen vol tranendat
hij door eene doodelijke ziekte is aangetast, en dat hij ver
zoekt mede te mogen vertrekken, in de hoop van nog zoo
lang te levenom op het eerste slagveld te sneuvelen en
den soldatendood te sterven. De kolonel werd diep getroffen
door dit treurige en toch zoo grootsche denkbeeld van den
kapitein en kon zijne toestemming niet weigeren.
Twee dagen na het vertrek der vloot werd den kloek
moedigen kapitein aan boord van de Algiers de laatste eer
aangedaan. Zijn stoffelijk overschot werd in de Zwarte Zee
hegraven. Lavirotte was de eerste dier heldhaftige soldaten,
die door ziekten aangetast werden en niet naar Konstanli-
nopel terug gezonden wilden worden zij wachtten op hunnen
post den dood kloekmoedig af, en gaven aan allen het voor
beeld van pligtsbetrachting en onderwerping. Het grootste
gedeelte van het 2de regiment Zouaven werd op den Bayard
ingescheept; elk Zouaaf droeg bij zich voor vijf en twintig
dagen levensmiddelen te Varna aangeschaft; hoewel zij daar
door zeer bezwaard waren volgde iedereen gaarne dit bevel
van den kolonel opwant het was bekenddat het land
waar zij gingen oorlog voeren, van alle hulpmiddelen ont
bloot was, en dat het misschien onmogelijk zoude wezen,
om gedurende de eerste dagen na de ontscheping, levens
middelen te bekomen.
De bemanning van den Bayard leed aan de choleraden
gden September was de vloot uitgezeild, en den 8sten was het
