92
telegraaph in bataille sle't deelt de koloneldie talrijke
gapingen heeft aan te vullenbelooningen uil aan die sol
dalen welke hij in het gevecht opgemerkt heeftof die hem
door de officieren worden aangewezen; alle Zouaven die,
in weerwil dat zij gewond waren bleven doorvechten wor
den eerste klasse. Prins N apoleon betuigt het regiment zijne
tevredenheid en zegtde hand van den kolonel druk
kende: »Het doet mij vee! genoegen, waarde kolonel, dat
»ik u mag geluk wenschen... Hoe trolsch moet gij er op
«wezen, zulke soldaten te kommanderen.."
Het Fransche leger was vol geestdrift over dezen eersten
gewonnen slag; de gekwetsten, die nog kracht genoeg had
den om overeind te slaanbleven bij hunne kompagniën
tot het einde van den dag; zij, die op het slagveld lagen,
wel verre van om hulp te vragen moedigden hunne kama
raden aan om hun voordeel te vervolgen. De sergeant-hoorn
blazer Gesland was door een kanonskogel getroffendie
hem de pols verbrijzeld en zijn hoorn tegen het aangezigt
en de borst gesmeten had hij liet zich de hand afzetten en
plaatste zich weer aan het hoofd zijner hoornblazers. Toen
op het avondappèl de kolonel zijne verwondering betuigde,
dat hij hem zagantwoordde de onverschrokken Gesland
i Ik kan mijne dienst doen, kolonel, en ik wensch met mijne
kamaraden mij te verheugen in den schoonen afloop van
dezen dag." Toen de kolonel 's avonds de ambulance be
zocht, vond hij zijne gekwetsten zeer opgewekt; allen, die
niet zwaar gewond warenverzochten weer in hunne kom
pagniën te worden opgenomen; zij, die doodelijk gewond
warendroegen hun lot met onderwerping. De sergeant
Sombert was door een geweerkogel in den buik getroffen
de kolonel zeide hemdat hij hem voor zou dragen voor
het Legioen van Eer. «Geef die belooning liever aan een
«mijner kamaraden," antwoordde Sombert; »ik voor mij
«gevoel, dat ik doodelijk gewond ben, en nog maar eenige
«uren te leven heb. Mijn laatste wensch, kolonel, is, dat
«God moge voortgaan u te beschermen."
