121
Nadat er eenige dansen uitgevoerd zijn, komt echter bij
eene dier schoonen een kadct haar ten dans vragen, waarop
zij met een glimlachje hem zoo lieftallig mogelijk te ken
nen geeftdal zij tot haar spijt daarvoor moet bedankendaar
zij voor dien dans reeds geëngageerd is. De kadet is welligt
van het tegendeel overtuigd, maar berust in zijn lot. IIij
is maar kadetDadelijk daarop echterkomt een officier
haar zijne opwachting makennadat hij alvorens van den
kadet vernomen heeft dat deze bedankt is. Met sierlijke
woorden geeft ook hij te kennen dat hij zoo gaarne dien dans
met haar gedaan zoude hebben maar dat hij met leedwezen
gehoor d heeft dat zij dien reeds aan een ander beloofd heeft
daar zij den kadet had moeten bedanken. En wat is het
antwoord, waarde Lezer Met een lagchend gelaat, laat zij zich
weder hetzelfde woord ontvallen j>0 dat was maar een kadet
en alsof zij den zin had willen eindigen met de woorden
»lk dans nooit met hen," laat zij haar balboekje zien als om
te loonen dat zij niet geëngageerd is voor dien dans maar
dat zij eenvoudig bedankt heeft omdat het tegen haar prin
cipes streed met kadets te dansenZeker weet
zij niet dat een kadet even veel prijs weet te stellen op de
eer van met haar te dansen als ieder ander: soms welligt
schat hij dat geluk hooger: want hij is het zich steeds be
wust ilk ben maar kadet."
Zoo dacht ik voort ik kwam van de eene zaak op de
andere en altijd stonden die woorden mij voor den geest.
Ik dacht om een kadet wien iemand op eene partij wilde
dwingen zijn wil te volgen door de woorden: «Gij moet
denken dat gij maar kadet zijt." Ik dacht aan winkeliers,
die hunne prijscouranten voor de kadets met eenige per
centen verhoogen omdat het kadets zijn ik dacht aan mili
tairen die gegradueerde kadets voorbij loopen, zonder notitie
van hen te nemen omdat het maar kadets zijn. In een woord,
ik begon er over te denken, hoe men ons in de wereld dan
