u
De Kroonprins zeide hem hierop eene beschikking voor
den generaal Bülow voor waarin hij hem alles wat deze
hem had laten voorslaan gelastte met bijvoeging van dat
gene hetwelk hij voor de overige korpsen noodig achtte.
Wetterstedt trad hier letterlijk als sekretaris op.
«Om de waarheid hulde te doen, kan ik niet anders zeg
gen dan dat de Kroonprins mij hij deze gelegenheid door
zijne scherpzinnigheid, door zijne grondige bedachtzame op
merkingen en door bel zelfvertrouwen en de duidelijkheid
waarmede hij zijne beslissing te kennen gaf, een onbe
grensd vertrouwen in zijne bekwaamheden als veldheer deed
stellen en mij daarvoor eene hooge achting inboezemde.
»Toen ik mij met mijne gewigtige depêche op weg begaf,
rigtle ik mij zooveel mogelijk naar de sterren, om de op
Julcrbotjk aanrukkende vijandelijke kolonnes niet te nabij
te komen. Het is dikwijls zeer onaangenaam als men hij
zulke gelegenheden niemand bij zich heeft, dien men regts
of links kan vooruitzenden om eens rond te zientoen ik
dus onderweg een Pruissisch huzaar ontmoettewas mij
dit zeer welkom en ik beval hem mij te volgen. Toen ik
echter eens naar hem omzag, was hij zijn pligt vergetende,
achter gebleven. Daar ik nog een groot eind wegs had af
te leggen kon ik mij niet ophoudenen liet den huzaar
trekken. Spoedig daarop kreeg ik troepen in het oog, bij
welke ik eene zekere onrust waarnam. Ik reed voorzigtig
naderen herkende kozakken. Het was het tot het korps
van Bülow behoorende pulk kozakken van den kolonel Bi-
chalow uit wiens gebaren en afgebroken woorden ik spoe
dig bemerkte, dat bij op de Franschen gestooten had,
waarna mijne goede Russen hunne kalmte nog niet hernomen
hadden.
»Hoe meer ik mijn doel nabij kwam, en dus ook den
vijand hoe voorzigtiger ik mijn weg moest voortzetten. Spoe-
