Si
van Soissons mede te werken en daardoor iiet leger van
Silezië, onder Blüciier van een volslagen ondergang te red
den. Von Reiche beschrijft aldus deze belangrijke gebeurtenis.
«Toen Blüciier in Februarij na zijne scheiding van bet
groote leger van Bohemen onder Sciiwarzenberg van de
Aubs over Sezanne, MonlmirailChateau-Thierry en Oulchy
naar de Aisne trok om zich met Rülow en Winzingerode
te vereenigen, was hij op dezen logt in verscheidene na-
deelige gevechten met Napoleon gewikkeld geworden, die
hem gevolgd was en hem zeer in het naauw bragt. Het
leger van Sileziii had zware beproevingen te verduren en
had op dezen marscli door dagclijksche gevechten de gron-
delooze wegen en gebrek aan de noodzakelijkste behoeften
ontzettend geleden.
»In dezen toestand werd het tegen de Aisne gedrongen en
daar Soissons nog in 's vijands handen wasbleef niets anders
over dan den grootcn weg te verlaten, en zich in het aangezigt
des vijands een anderen overgang over den stroom te ver
schaffen en dien al vechtende en hardnekkig vervolgdte
bewerkstelligen. Napoleon was wezenlijk op het punt, van
den hoogsten nood tot de zegepraal over te gaan zoo niet
Bülow daar geweest ware, en Soissons op het oogenblik bc-
magligd had, toen de nood het meest drong, en iedereen
voor Blüciier beefde. Het gebulder van hel geschut aan de
overzijde der Aisne kwam ieder oogenblik nader onze be
kommering voor Blücher steeg ten top.
»Het bezit van Soissons was in dit bij uitstek gevaarvol
oogenblik waarin misschien de uitslag van den geheelen
veldlogt ja zelfs het lot van geheel Europa op het spel
stond, van het grootste gewigt. Bülow was vast besloten
het uiterste te wagen om Blüciier te helpen en te redden.
Er werden stormladders aangevoerd, en de troepen rukten
van den regler oever der Aisne tegen Soissons op, terwijl
