71
Keizers, kwam den 29",e" November in het hoofdkwartier
der verbondenen eene wapenschorsing van vier-en-lwintig
uren vragen, die geweigerd werd. Keizer Alexander zond
daarentegen Vorst Dolgorouki naar Napoleon en de wijze
waarop die jonge gunsteling des Russischen Keizers ont
vangen werdversterkte in hooge mate de bondgenooten in
het denkbeeld hunner overmagt. Napoleon zelf ging den
Russischen officier aan de voorposten te gemoetontving
hem met vriendelijkheid uitte zijn wcnsch naar een spoe-
digen vredeen luisterde geduldig naar de aanmatigende
taal van den Rus, die het woord voerde als of zijn Keizer
reeds overwinnaar was en die het waagde niet alleen met
geringschatting te spreken over de Oostenrijkers en hunne
veldheeren maar zelfs om den overwinnaars van Ulm raad
te geven. Men kan zich moeijelijk de zelfbeheersching van
een Napoleon voorstellen bij wien het gevoel der volkseer
zoo levendig was om eene verontwaardiging te onderdruk
ken die zich later op eene zoo scherpe wijze in zijne
legerberigten uitte. Dolgorouki kwam in het hoofdkwartier
der bondgenooten terug met de verzekering dat bij het
Fransche leger alles ontmoediging was, dat alle kansen gun
stig stonden voor de bondgenooten, en dat deze slechts had
den vooruit te rukken om den vijand te doen teruggaan.
De langzame opmarsch der bondgenooten had intusschen
Napoleon den tijd gegevenom de legerkorpsen van Berna-
dotte en Davoust groolendeels bij het hoofdleger te Brünn
aan te trekken; het eerste kwam daar op den avond van
den l8,ea December eene Beijerscha, divisie (Wrede) bij
Iglau achterlatende om den Aartshertog Ferdinand in het
oog te houden van Davoust was de divisie Caffarelli of
Bissonreeds vroeger bij het hoofdleger gekomen; de di
visie Friant kwam in den nacht van 12 December aan, na een
zwaren marsch te hebben verrigtde divisie Gudin kwam eerst
den 2den December te Nicolsburg en nam dus geen deel
aan den veldslag van Austerlitz.
