127
die ik besefte dat voor mij bestemd was als ik lust ge
voelde de geheele trein besloten door Pygmeën op Engel-
sche hondjes. Mevrouw, ik was woedend!
Zoudl gij u in slaat gevoelen zonder iets te zeggen
mij een even mal figuur te doen maken
Weinige oogenblikken later zoo als meestentijds in droo-
men voorvalt en dank de liefderijke verzorging van mijne
maag bad mijn hoed den Italiaanschen vorm aangenomen
en zat ik boven op de ronde bol juist op bet hoogste punt,
Mevrouw! zonder balustrade om mij tegen te houden, zelfs
zonder dat mes, waarmedegevangenen langs de hoogste torens
afrijden, terwijl mijn hoed zich geweldig uitrekte en mij
steeds hooger in de lucht verhief, lot dat zijn rand voor mij
in de nevelen van het aardrijk verloren ging.
Ik was draaijerig, Mevrouw! zoo als gij zelve nimmer voor
geven kunt het ooit te zijn geweestof met menschenhulp
te zullen worden.
Ik was er liever afgesprongen dan dat ik nog één oogen-
hlik was blijven zitten en zitten was het wel nietik zat
er op zoo als gij Mijnheer die veertig lessen in uw leven
gehad hebt op een wild strijdros zoudt zitten.
Dan naar vorendan weer naar achteren eerst links
dan dadelijk regts hellende mij vasthoudende aan
de lucht. ïlel is onbeschrijfelijk
Na onmenschelijke inspanning om mijne positie te bewa
rendoe ik ééne misgreep enik val, ik val
minstens door eenige zonnenslclsels met bijbehoorende pla-
neetachtige onderdeden aether en dampkringsystemen om
niet te spreken van ringennevelvlekkenmanen enz.
zoodat ik hoogelijk verwonderd was als in de armen eener
vrouw Mijnheer opgevangen te worden door den rand van
mijn hoed.
Maar kort was hel bewustzijn der redding uit mijn neteli-
