s
stropdas werd aangedaan. Het was mij onmogelijk het hoofd
regis of links te bewegen. Even slecht ging mij het dra
gen van den Spaansch rieten rotting in de hand af, welk
teeken mijner waardigheid ik dikwijls uit onachtzaamheid
vergat mede te nemen.
Het zal hier niet onpassend wezen iets mede te deelen
aangaande de stelling van een toenmaligen Pruissischen jonker.
Zij die naar den officiersrang dongen, werden bij de troepen
in 't algemeen jonker genoemd, even als zij bij andere legers
kadel heetten slechts met dit onderscheid dat deze als ge-
meene soldaten dienst dedenterwijl de Pruissische jonker
onder-officier was en een rang bekleedde lusschen die van
onder-officier en korporaal. In de kompagnie deed hij de
dienst van onder-officier behalve dat, was hij bestemd om
in de bataille-formalie het vaandel te dragen. Met het oog
hierop heette hij vaandeljonker gelijkstaande met jonker
«Waren ook alle jonkers bestemd om het vaandel te dra
gen dit kwam toch in de eerste plaats aan de oudsten
van hen toe die ter onderscheiding en als hooger in
rang het zijdgeweer aan den officiers-degenriem droegen.
Daardoor genoten zij het voorregtdat zij alleen nog maar
slagen met het plat van den degen konden krijgen, als hun
alvorens de degenriem was afgenomen waartoe de regiments-
kommandant zijne toestemming moest geven; de andere jon
kers die niet den officiers-degenriem droegen, konden van
elk officier slagen met het plat van den degen krijgen.
«Mijn oude, eerwaardige generaal, die zich mij aantrok
en behagen in mij schepte prees mijn gedrag hij het re
giment en zeide dat ik eenmaal een bekwaam officier zou
kunnen worden. Behalve dat hij mij door woorden aanmoe
digde noodigde hij mij ook dikwijls aan zijne tafel en be
tuigde mij bij iedere gelegenheid zijne tevredenheid vooral
daar hij ook hoordedat ik in het exerceren vorderingen
maakte. Ik moest, helaas! later zijne gunst verliezen daar
een officier mijner kompagnierapport maakte dat ik eene
