13
lijk wasdat ons korps in den iederen dag te verwachten
beslissenden slag die zoovele wereldgeschillen moest beslech
ten bij lijds zou kunnen verschijnen. Het vaderland en de
kameraden in gevaar te welen en hen niet te kunnen red
den wanneer men het had kunnen doen was eene verschrik
kelijke gedachte.
»De 4-'le October zoo rijk aan gewigtige gebeurtenissen
brak aan; digte, ondoordringbare nevelen bedekten hel aard
rijk alles verkeerde in gespannen verwachting. Er heerschle
eene stilte in het rond zooals die welke een zwaar onweder
voorafgaat. Eindelijk brak de zon door en een heldere,
onbewolkte hemel kwam langzamerhand te voorschijn maar,
ach ons zou zij niets dan ongeluk en verderf aanbrengen,
lloe beslissend hadden wij nog niet kunnen optreden, als
wij hoewel wij ons op zes mijlen afstaods van het slagveld
bevonden onverwijld waren opgcmarscheerd In plaats daar
van besluit de Hertog bij llmenau te blijven slaan en na
dere bevelen af te wachten, 's Namiddags komt een officier
van het leger tol ons en brengt de tijding van den in den
morgen begonnen slag. De Hertog besluit hierop om nog
gedurende den nacht lol Eggstcdt bij Erfurt en den vol
genden dag naar Erf art te marscheren. Onderweg komt
het berigt aan dat de slag verloren is en de Hertog neemt
het besluitzonder oponthoud door te gaan naar Erfurl.
«Wij marscheerden den geheelcn nacht door, en kwamen
den 13do" 's morgens ten negen uur, bij Erfurl aan. Bij
onze aankomst zond de Hertog een adjudant naar den plaats-
kommandant, met liet bevel levensmiddelen voor het korps
naar buiten te laten brengen. De adjudant komt terug met
het lernederslaand berigt dat de plaats opgevuld is met ge
kwetsten vlugtelingen en voertuigen van allerlei soort en
dat er niet aan te denken is levensmiddelen te ontvangen.
Hij voegde er bij dat de oude veldmaarschalk vois Möllen-
i)Okf gekwetst was, en zich aldaar bevond met verscheidene
andere generaals en hooggeplaatste militairen. De Hertog
