26
beid te brengen en des noods op haar aan te vallen. De
officier verloor echter zijne bedaardheid en tegenwoordigheid
van geest niet; men kon echter zeer goed zien, dat hij be
zorgd was voor den afloop.
»In den nacht van den 5<lsn op den 4deD Maart verlieten
de Franschen eindelijk Berlijn, en trokken naar de Elbe
terug. Het bewustzijn van deze gasten bevrijd te wezen
bragt de inwoners in geestvervoeringmen haalde weder
vrij adem en men gaf zich aan de schoonste hoop voor de
toekomst over. In den morgen, die volgde op den nacht,
gedurende welken de Franschen Berlijn verlaten hadden
rukten de Russen binnen zooals men wel zal kunnen he
grijpen, onder bet oorverdoovend gejuich en de meest
luidruchtige welkomstgroeten der bewoners. Czernisciiefp
bevond zich aan hun hoofd en weinige uren daarna kwam
ook de voorhoede onder vorst Repnin aan.
»Naauvvelijks had de laatste Franschman Berlijn verlaten,
of zij, die tot dusverre door angst bevangen waren geweest
lieten hunne gezindheid stoutmoedig blijken. Wat vroeger
in het geheim plaats had, geschiedde thans in het open
baar. Zoo was hel ook met de wapenoefeningen die voort
aan niet meer in afgelegen plaatsen en gesloten tuinen in
het verborgen behoefden gehouden te worden. Na den aftogt
der Franschen, van den 4lle" tot den ll,len Maart, bleef
Berlijn slechts zwakbijna alleen door kozakken bezeten
bevond zich uil dien hoofde in een eenigzins pijnlijken toe
stand vooral daar het in opmarsch zijnde korps van Witt
genstein op het tijdstip dat de Franschen aftrokken, nog
ruim achttien mijlen van Berlijn verwijderd was. De vreugde
was derhalve onbeschrijfelijk, toen Wittgenstein den •Hllen
Maart te Berlijn zijn fecstelijken intogt hield. De Russen
werden niet enkel als vriendenmaar als bevrijders ont
vangen. Iïet jubelgeroep nam geen einde, de vensters en
daken der huizen waren opgepropt met toeschouwersen
ieder wedijverde om het zeerst zijne vreugde aan den dag te
