400
men bij hen opmerken maar beleid of orde niel. x\ls een
troep wilde paarden in de woestijnen van Zuid-Amerika zoo
onstuimig, maar ook zoo verward, storten de Russen zich
op den vijand, dringen in weinige uren tot Dergen door,
maar hebben dan ook alle strijdbaarheid verloren, zijn ver
ward dooreengemengdluisteren niet naar hunne bevelheb
bers, en worden dan nu ook spoedig en geheel geslagen.
Waren de bataillons van Hermann in orde gebleven, dan
hadden zij bij Dergen den strijd wel zoo lang kunnen vol
houden totdat andere gedeelten van York's leger zich bij
hen konden aansluiten; nu worden zij, vóór dien tijd, ge
slagen en verdwijnen van het slagveld met evenveel spoed
als zij eerst vooruitgerukt waren.1
Ziedaar, bij York's leger, waarin de oorzaken zijner ne
derlaag bestonden hij viel eene te sterke stelling aanhij
wendde zijne troepen, bij dien aanval, slecht aan; een ge
deelte van zijn leger werd, door overijling en ordeloosheid,
geslagen. Voor het overige is er op de handelingen van
York's onderbevelhebbers niets aan te merken; integendeel,
door Dundas en door Pulteney werd met bekwaamheid en
met opmerkelijke geestkracht te werk gegaan. Manners
beweert men deed verkeerd, met zich links af te wen
den naar Schoorl en Sclioorldamin slede van, zooals hem
voorgeschreven wasnaar Bergen voort te rukken en daar
Hermann te ondersteunen aan Manner» antwoorden wij
daarop is omtrent die afwijking van de ©ntvangene voor
schriften niets te verwijten; die afwijking was, van zijne
zijde niet vrijwillig; hij werd daartoe gedwongen door de
aanvallende beweging welke Dumonceau van den kant van
Sclioorldam deed verrigten. Het voortrukken der grenadiers
van Bruce en later, der bataillons van Verhorst en Trip,
maakte het Manners onmogelijk om weder op Bergen te
marcherenmaar dwong hem het gevecht aan te nemen
tegen dien vijand die hem in de linkerflank aanviel.
De afleiding die Dumonceau door deze aanvallende bewe-
