Hi
lang duurde, moei ip de omstandigheid gezocht worden,
dat de Romeinen en Grieken dit wapen alleen geschikt re
kenden voor lafhartigen die den dood niet van aangezigt
tot aangezigt durfden aanschouwen en voor zwakkeren die
den schok van hunne met speer of zwaard gewapende krijgs
benden niet durfden weerstaan. Daarbij kwam dat de boog
een zeer onzeker wapen was, en de rigting van den pijl door
niets werd aangegeven; want rnen kende toen de omstan
digheid niet. dat, om met het oog de rigting daarvan te kun
nen volgen de pees ter hoogte van het oor moest gespan
nen wordende boog werd voortdurend ter hoogte van de
borst gespannen en daardoor was het naauwkeurig treffen
zoo niet onmogelijk, dan toch hoogst moeijelijk. Als voorbeeld
hoe ver de oefening zelfs met zulk eene gebrekkige rigtings-
vvijze kan leiden, kan men Cerialis noemen die een pijl
in de lucht met een ander doorkliefdeDomitianus die
tusschen de uitgespreide vingers van zijn slaaf achtervolgens
een pijl schoot, en Commodus, die in den Romeinschen circus
verscheidene struisvogels onthoofdde met pijlenwelke aan
het einde van een zeisvormig mes voorzien waren.
Keizer Gratianus was de eerste die de uitheemsche klee-
derdragt, den rammelenden pijlkoker en rinkelenden boog der
Scythen in zijn rjjk invoerde. Deze boog was van hout of
hoorn en de rieten pijl met ijzer beslagen en van een ijzeren
punt voorzien. Het spannen van den boog ter hoogte Van het
oor w erd ook van de Scythen overgenomenen deze waren
de eersten die begrependatom zeker van het schot te
zijn, de pijl op eenvormige en standvastige wijze moest
zijn ingerigt en zorgvuldig op een bepaald gewigt worden
gebragt.
In het begin der middeleeuwen echter geraakte de boog
weder weinig in tel, totdat Willem van Normandic zijne
veroveringen maakte en het was aan de Normandische pij
len te danken dal bij Hastings eene beslissende neerlaag aan
de Saksische heerschappij in Engeland werd loegebragt.
