I26
dort dien tijd in Europa bekend raakte. De Tyrolers en
andere bergbewonersgebruikten de bus reeds in het midden
dei vorige eeuw en dat zij bij de legers niet ingevoerd zijn,
is duidelijk indien me:i bedenkt dat dit wapen niet geschikt
is lot het laden met patronen dat de lading met de groot
ste naauwkeurigheid afgewogen en ingebragt moest worden,
dat een hamer tot liet naar beneden brengen van vetlap en
kogel vereischt werd, terwijl een onophoudelijk schoonmaken,
oüeën en roestvrij houden, hoogst noodzakelijk was; zoodat
de bus geen wapen wasom in handen gesteld te worden van
den zórgeloozen en ruwen soldaat. Bovendien droeg deze bus
niet verder dan een gladdeloops-geweeralleen in juistheid
van schot binnen de 100 el, had zij eene overwegende
meerderheid. De legers behielden dus hunne gladdeloops-
•geweien, en in het midden der vorige eeuw was het dan
ook de algemeene bewapening der Infanterie; de grenadiers
legden toen ook den zak met handgranaten afwaarvan zij
hun naam ontleenden, en ontvingen, even als de pikiniers,
het geweer in de plaats.
Schietoefeningen werden echter nooit gehouden en wan
neer een soldaat met de regelmatigheid van een machine
kon laden en afvurenbehoefde hij zich verder niet over
de bestemming van zijn onsje lood te bekommeren de mee
ning scheen te beslaan dat het schieten even als het dichten
eene ga\e nes Hemels was. Daarom behoeven we ons ook
niet te verwonderen over de opgaven van het groote ver
bruik van munitie in de veldslagen der laatste eeuwen want
het is eene erkende waarheid dat gemiddeldonder de dui
zend schoten naauwelijks één treffer voorkomt. Uit die om
standigheid dan Jsan men verklaren hoe menig aanvoerder
den naam van kogelvrij verkreeg. Zou in een tegenwoor-
digen oorlog een leven gespaard blijven als dat van Net, die
zijne toekomst wetende wanneer de slag van Waterloo verloren
werdzich roekeloos voor den vijand waagde die D'Ehlon
in het oor duisterde: »Toi et moinous serous pendus si la
