officieren heerschte eene ongemeene vrolijkheid er werd
veel geschertstgezongen en gelagchentotdat het gevor
derde avonduur tot eene minder luidruchtige vreugde aan
maande, JNu staken wij de hoofden bijeen; er werden vele
plannen gemaakt voor de toekomst, en vele politieke bespie
gelingen gehouden over hetgeen er te wachten stond. Er
was spoedig voor de eerste dagen gezorgd; ik was onder
het jonge volkje de eenigedie lang in Italië was geweest
en ik moest den kameraden belooven in de straten van Mi
laan hun getrouwe leidsman te wezen welke belofte ik stipt
gehouden heb. »Zoo verwachten wij blijmoedig het voor
jaar en hetgeen het ons brengen zal" zeiden wij tot elk
ander toen wij ons voor de laatste maal in Weenen ter
ruste begaven; »is het de oorlog met onzen erfvijand,
welnudan zullen wij overwinnen of stervenWij ai-
len hebben woord gehouden; velen uit onzen vriendenkring,
die met den sabel in de vuist gevallen zijn liggen in den
Italiaanschen grond begraven; wij, die overgebleven zijn,
hebben wij mogen dit van ons zeiven getuigen over
wonnen; hoewel onze overwinning van weinig beteekenis was,
en in de algemeene ramp verdween.
Den 7dcn Januarij, 's morgens ten zeven uur stonden wij
gepakt en gezakt voor de kazernegereed om af te marche
ren. Slechts weinige uren waren er noodig geweest om ons
met volkomen orde en stiptheid marschvaardig te maken.
Honderde deelnemende inwoners en inwoonsters van Weenen
hadden zich rondom ons verzameld. Ieder had nog een
groet te geven of te ontvangen. Eindelijk sloeg het uur
van den afmarschen onder een luid gejuich van onze door
den besten geest bezielde soldaten trokken wij langs het gla
cis de IFeener-voorstad dooren kwamen in de vrolijkste
stemming en onder de hartverheffende toonen van den
Radetzkij-marsch op het Zuider-Station aan.
De eerste helft van het regiment werd met bewonderens-
waardigen spoed, alsof het zich reeds in den slag begaf,
