71
blik wat warmte en leven aan het landschap maar dat
duurde slechts kort, en dan werd alles weer graauw
eentoonig en somber. De herfst was reeds lang bezig zijne
verdorde bladeren te begraven, en de druppels die uil de
hoornen neervielen waren net als tranen die bij deze droeve
bezigheid pastende winter, die spoedig als despoot zou
regeren blies nu reeds door de bladerlooze takken en da^
klonk als een gesteun van den stervenden herfst die op zijn
beurt door den winter zou worden begraven.
Even als het ontmoeten van een arm geworden rijkaard
onwillekeurig de tijden in herinnering brengtwaarin hij
zich in weelde en genot kon baden evenzoo doet het aan
schouwen van de bladerlooze boomen en kale landouwen
aan groene zomerpracht en warmen zonneschijn denken; ten
minste zoo ging het mij toen ik onlangs builen "de Bosch-
poort mijne ochtendwandeling maakte, en ik haalde me dien
straatweg met de omliggende weiden en hel bouwland voor
den geestin hunne helderste zomerkleuren en ik dacht
aan de voetstappen, die daar gedurende een reeks van zomers
door zoo vele jongelingen werden gezet ik dach't aan
hen die nu ver sommigen zelfs onbereikbaar ver verwij
derd warenvan de plaats waar zij hunne akademische op
leiding ontvingen ik dacht aan de goede kameraden, met
wie ik eenmaal hel kadettenpak droeg.
Gedachten komen op als een welmen behoeft slechts een
gat te boren en hel water komt opgeborreld eerst
langzaam, dan hoe langs hoe sneller, tol er een plas
komt, die overloopt. Ik verplaatste me in den schooltijd
hoe ik van daar naar de akademie vertrok hoe 'k toen
bedroefd was, dal ik hel huis en de lieve moederlijke zor
gen zou missen, en hoe de politiemuts en pantalon met
roode bies mij vertroostend tegenlachten hoe de kadet-
tenjaren werden doorgebragthoe gelukkig het officier-wor
den was, dat alles wemelde me door het hoofd, en daar
