8
waardoor het ligchaam zelf van de zon gezien wordt. De
zon is dus zamengesteld uil twee zeer verschillende grond
stoffen, namelijk de inwendige massa, die een vast niet
lichtend en zwart ligchaam vormt, en een oppervlakte, die
uit een lichte laag van ontvlambare zelfstandigheid bestaat.
Een veerkrachtige vloeistof voortgebragt op de donkere op
pervlakte van de zon en naar boven vloeijcnde door het lich-
tende omhulsel, zoude dit tijdelijk op zijde duwen, als een
gordijn wordt weggeschoven, en zoo die vlakken voortbren
gen. Deze bevinding brengt ons op twee verschillende damp
kringen die den inwendigen bol van de zon omringen. De
laatste navorschingen brengen tot de veronderstelling dat de
zon niet minder dan drie verschillende omhulsels heeft.
De meening van de geleerden over dit bijzondere punt is
geheel en spoedig veranderd. In het laatst van de vorige
eeuw stond er een zekere Doctor Elliot voor de Old Bailey te-
regl, omdat hij in een aanval van jalousie zekere Miss Boyoell
vermoord had. Zijn vrienden verdedigden hem, met goed
gevolg, door hem gek te verklaren; zij braglen geschriften
voor de regtbank, waarin de doctor slaande hield dat het licht
van de zon voortkwam uit wat hij noemde een digte en al-
gemeene dageraad, in 'l kort, een noorderlicht, dat de geheele
massa van de zon omringde. Ook beproefde hij aan te too-
nendat de zon, ondanks de stroomen licht en warmte, die
zij zonder ophouden over het planetenstelsel uitstortop haar
wezenlijke oppervlakte toch zulk een gematigde luchtgesteld
heid kon hebben dat zij bewoonbaar zou kunnen zijn. Een
paar jaren later verbaasde William Herschell de wereld door
de denkbeelden van den misdadigen krankzinnige over te
nemen. Hij verklaarde dat de stof die de zon doet schijnen
is noch een vloeibaar noch een veerkrachtig vocht maar een
laag phosphorusachlige wolken, die in den doorschijnenden
dampkring van de zon zweven. De lagere dampkring is niet
doorschijnend, maar weerkaatst slechts hel licht van den bo
venste. Iedere zonnedampkring door een zekere ruimte ge-
