18
verandering- moeten beschouwd worden; want de golfjes,
eerst zoo zacht'kabbelendbegonnen regt vrolijk te worden
bet schip kreeg eene dansende beweging en neef keek nicht
eens aan.
«Ja, ïbragt hij er uit," ik be. .grijp nu da. dat men
we..èl wat onp. pleiz. zie.
Naauwlijks had de hals het woord er uit gebraglof hij
werd genoodzaakt ook zijn offer aan de zee te brengen.
Nicht had zijne mimiek zoo niet zijne afgebrokene woorden
perfect begrepen zij was het nu weder volkomen met hem
eens. Met gezigten wit als krijt daalden zij in de kajuit;
hetgeen volgde kan men zich verbeelden. De elementen
schenen nog niet te vreden te zijn met dezen aftogtwant
al onlstuimiger werd de zee en bet vaartuig slingerde zoo
danigdat neef en nicht voor het eerst van hun leven gym
nastische loeren schenen te zullen gaan maken en lusschen-
beidedoor het slingeren van het schipzoo onzacht tegen
elkander werden geworpen dal een geoefend oor hen vijf
geographische mijlen ver zou hebben kunnen hooren zuchten.
Er bleef niets anders over dan in een door ben afgehuurd
hutje te kruipen waar het hun eerst na lang tobben gelukte
zich eindelijk te installeren. De kajuit bood toen een schil
derachtig schouwspel aan. Telkenreize (de patiënten zorgden
voor eene gepaste afwisseling) zag men een lioold van lus-
schen de gordijntjes te voorschijn komen dat dan meer
malen eene zinnebeeldige voorstelling gaf van den hoorn van
overvloed. Men nam in de kajuit een onophoudelijk ge
zucht gesteun en gekerm waardat heel weinig met het
denkbeeld: pleizierreisovereenkwam. De goede Tom as kon
bet in zijn kooi ook al niet uithouden, want het schip deed
hem daarin omwentelen, als eene priktol, die gaat uilloopen,
terwijl zijne schouderbladen en knieschijven herhaalde ma
len in pijnlijk contact met de wanden kwamen. Hij ver
langde dan naar de aankomst te Londen, en wilde zich gaan
