21
beleefd te vragen: «Mijnheer, zou u zoo vriendelijk willen
zijn, en de goedheid hebben, mij als het u belieft, eens eventjes
te zeggen..
Mijnheer viel hem in de rede metWhat do you say
Daar bemerkte neef voor het eerst dat hij eene der eerste
behoeften van deze reis vergeten had, namelijk de kennis
der Engelsche taal. Hij had er zelfs niet om gedacht, dat
iemand die Londen gaat bezoeken toch een woord Engelsch
dient te kunnen verstaan. Ilij bleef met open mond den
Engelschinan aanstaren. Deze bekeek hem eerst van het hoofd
tot de voeten, toen van de voeten tot het hoofd, draaide
zich gemelijk om en ging weder zijn geliefkoosd Thames-
water waarnemen. Neef sukkelde naar de kleine Doha toe
en vroeg haar, of zij soms wat Engelsch verstond? Nicht
drukte hare totale onwetendheid uit: vOewel doe je zeef
Wat beduidde dat toch? Neef begreep er niets van en het
denkbeeld van zee alleen was in staat nicht weder totaal te doen
instorten. Zij begon nu juist wat op te kwikken. Neef
had den moed nietverdere inlichtingen te gaan vragen
hij nam eene tabouret en ging naast haar zitten Men
peinsde.Dit duurde niet lang, want een lidmaat van de
Engelsche douane begeerde hunne koffers te zien. Gelukkig
was er een Hollander in de nabijheid, die meer Engelsche
taalkennis scheen vergaard te hebben;' deze had medelijden
met den armen Tobias en fungeerde als tolk. Men vroeg
hem, of hij wat op te geven had? Nicht meende, dal zij
nu toch niets méér behoefde op te geven. Neef hinnikte
even, bij wijze van tendre souvenir. De Hollander bad schik
in het paartje; dat was duidelijk te zien; de douanier werd
ongeduldig; dat was nog duidelijker te zien. Tobias ging nu naar
zijne koffers, valiezen, pakjes en doozen en ontsloot ze allen.
Nadat neef verklaard had niets bijzonders bij zich te heb
benbegon de douanier alles door elkander te rakelen. Hel
eerste wal hem in handen vielwas een kistje met 250
sigarendie neef voor de reis had medegenomen. De phy-
