46
melding, omdat het bewijst, dat de Denen bijzondere reden
haddenom Engelschc gevangenen met kwade en bittere
gevoelens te ontvangen; toch zij het tot hunne eer gezegd
dat zij hunne gevangenen menschelijk hehandelden en alle
onnoodig harde maatregelen vermeden.
Te Koppenhagen waar de levensmiddelen toen duur waren
kregen de Engelsche gevangenen dagelijksch 1 sh. om zich
van voedsel te voorzienmaar naar Randers en andere depóts
gebragt zijnde, werd hun toelage tot op 5 stuivers verminderd.
Hoe weinig ook, gelooven wij toch, dat het zooveel was,
als het Deensche gouvernement slechts geven konen men
moet er bij bedenken, dat de voorraadsmiddelen toen, en nu
nog, in kleine afgelegen steden van Denemarkenzeer goed
koop zijn. Evenwel moesten de gevangenen het zuinigjes
overleggen, daar zij contractanten moesten gebruiken, om
hen voor hun geld van voedsel te voorzienen wij mogen
welligt gerust veronderstellen, dat de kommissarissen niet
verzuimden om er ook hun winst van te nemen. Het
voedsel dal zij verschaften bestond uit Deensch zwart roggen-
brood zeer gezond en voedzaamzooals wij kunnen ver
zekeren, melk, erwten-soep, rund- en varkensvleescb
viscb enz. alles goed genoegmaar van te geringe hoe
veelheid om een hongerigen Engelschen zeeman te voldoen
die gewoonlijk met een scherpen honger en een onbegrensd
verteringsvermogen gezegend is. Zij die cenig geld in bezit
hadden, toen zij gevangen werden genomen, of die vroeger
of later onderstand uit Engeland ontvingen konden natuurlijk
alle voedsel en benoodigdheden krijgendie zij verlangden
maar de groote meerderheid had gebrek aan geld.
Meer dan 500 zeelieden werden te Randers gevangen gezet
in een soort van steenen barak van twee verdiepingen
waarvan ieder uit éénc groote kamer bestond.
Men kan gemakkelijk begrijpendat de grootste last en
ellende voortsproot uit het opsluiten dag en nacht van 150
man in ééne enkele kamer. Sommigen sliepen in hangmatten
en anderen op stroozakken op den grond. Kagchels ver-
