81
kerseen zwanenzangeen gebroken luit en een dito hart,
alles kunnen stofferen.
'k Zie hem daar zitten, 't schuld'Ioos schuchter knaapke
acht jaren oud en gevaccineerd, aan zijn murmelend beekje,
gehukt onder een onzaggelijk wigt van wee regis van zich
een philomeellinks zijn idéaal zijn gebroken hart in een
gewatteerd doosje aan zijn voeten terwijl in de verte de
»eedle ziel" druk bezig is iels te vertellen aan een abeel,
die hem ook al niet wil begrijpen.
'k Zie hem, «den eenzamen wandelaarmelde handen in
de zakkenmet kromme knieënbibberende van de kou
bij dat graf, welks beschermende zephir zich een winterjas
is gaan bestellen.
Ja, lezer, dat en nog veel meer belangwekkende zaken,
zou ik u kunnen laten zien, indien de verbeeldingskracht,
»!a folie du logis,'' zoo als de Franschen zeggenmaar sterk
genoeg wilde werken dat zou ik kunnen doen en daarom
doe ik het natuurlijk niet, dat spreekt van zelf.
Nadat toch mijne cirkeltjes met alles wat zij geforceerd
bevallen vrij spoedig verdampt zijn (waarschijnlijk zeer ge
lukkig voor u), heb ik het ongeluk, welligt door eenc
herinnering aan dat gewatteerde doosje, of wel door de
figuren van mijn behangsel, die allen de gedaante hebben
van monsterachtig groote harten, er toegebragt te worden,
absoluut iets over die declen van 's menschen ligchaam te
willen zeggen. Een mooi idee, vooral als men er niets van
weet.
Intusschen slaat er, siijds een half uur, onder mijn ven
ster, een orgel mij op den mirliton" te vergasten alsof
wij aan de twaalf keeren daags, en evenveel 's nachtsnog
niet genoeg hadden en hoor ik op cenigen afstand het
gejoel en gewoel van de kermis, die zich als een nieuwe,
rijke stof, als cene nieuwe schelve hooi, hij de overige voe
gen zoodal ikprecies als langoor
i. lig zoo mooi
«Tusschen dc schelven hooi
en evenmin weet waaraan te beginnen.
