85
ja hier en daar zelfs met het grootste gemak door de muren
te hebben heengekekeneindelijk op de groole markt be
landde waar de kermis nog in vollen gang was.
Nu zou het mij veel waard zijn indien ik u kon vertellen
dat het geen menschenmaar geesten warendie kermis
hielden dat een bovennatuurlijk licht alles bleek-blaauw
verlichtte; dat in den mallemolen de heksen op bezemstelen
rondreden dat een paar vrolijke geraamten dronken langs
de straat zwierden; dat de orgels niets dan «memento
mori" speelden; kortom, dat het een regie Walpurgis-
nacht was.
't Spijt mij zeer, maar opregt en eerlijk moet ik beken
nen, dat alles er, op het uiterlijk ten minste, bijna even
eens uitzag als iedere andere kermis kramen en tenten
poppekast en rollebol. Tout comme chez nous. Bij nadere
beschouwing bleek het echter, dat de zaak niet zoo geheel
en al dezelfde wasen dat ik dingen zou zienwonderlijk
genoeg.
Het eerste waarop mijn oog viel was een mooije groole
rarekiek. Nu ken ik niets ter wereld aangenamer dan een
rarekiek, ofschoon hij veel van zijn waarde voor mij verlo
ren heeft, sinds de geest van vooruitgang ook tot hem is
doorgedrongen, sinds het oude «rrrrrtaweer een dubbeld
stik!" verdwenen is, sinds de uitlegger van de explicatie
schier een mythe werd. 't Zou me niets verwonderen
zoo we heel spoedig stoom-poppekasten op onze kermissen
zagen verschijnen.
Intusschen het duurdo niet lang of de oude voorliefde
kwam weer in volle kracht te voorschijn, vooral toen ik
voor het frontmet groote letters zag geschilderd
«Grand musée cosmopolite et mécanique de coeurs humains."
In den beginne dacht ik dat de eigenaar een stoute me-
taphoor had gebruikt voor zijne rariteitenen dat ik eene
collectie grands coeurs" zou te zien krijgen. Toen ik
echter naar binnen liep, en door mijn glaasje keek, zag ik
