99
zij ze den ouden heer zelven in den mond slak, waarna zij
een kopje koffij haalde, het in het schoteltje liet afkoelen
en hem in de keel goot, zonder dat hij cene hand daarnaar
uitstrekte. Aan ons gasten werd in de week geen koffij ge
schonken slechts 's Zondags kregen wij een kopje. Zoodra
de kolonel op zijn gemak de koffij opgeslurpt had, riep hij:
«kaarten!'' Men zette de speeltafel vóór hem, en tot acht
uur 's avonds werd tarok gespeeld. Daarop gaven wij elkaar
vriendschappelijk de speelpenningen welke wij gewonnen
hadden, terug, en kregen een boterham met vlecsch. Nadat
de oude heer nog een pijpje gerookt had, en ons óf van
zijn verblijf in Hamburgwaar hij tien jaren gestaan had,
óf' van zijne jagtavonturen verteld had, waarbij mij het en-
geluk overkwam van dikwerf in slaap te vallenzeide hij
kortaf, «goeden avond, heeren 1'' Wij namen onze degens
kusten, slaapdronken, mevrouw de hand, en namen onder
danig afscheid. Zoo ging het dag op dag. Alleen de zomer
bragt eenige afwisseling, als wij in dit jaargetijde den dag
doorhraglen in een grooten moestuin builen xle poorten der
stad, en dan vlijtig mede erwten en boonen doppen moesten.
In den herfst echter gingen wij na de parade dikwijls mede
op de jagt. De kolonel was gewoon voor zulke partijen
zijne kleeding in zoover te wijzigen dat hij een groen huis
met groote panden droeg, terwijl hij het uniform-vest, de
korte, witte harsiederen broek, en zelfs den driekanten hoed,
met de breedc zilveren uitmonstering aanhield. Als er met
honden gejaagd werd, moesten wij met deze door de diglste
struiken kruipen, of door moeras en waterplas heen waden.
Werden hazewinden gebezigd, dan moesten wij die voeren.
Elk verzuim werd ons door den ouden heer streng geweten.
Dikwijls viel het ons zwaar vol te houden; maar wat was
er aan te doen? Daarentegen was het ccne groote vreugde
voor ons als de kolonel ergens op een di)ió gevraagd werd,
wat echter slechts heel zeldzaam gebeurde. Wij namen dan
de gelegenheid waar, om voor dien dag ons eigen meester te
blijven, en aan de eene of andere open tafel met onze kame
raden te eten."
