22
Om het werk te bespoedigen, wordt gelast, dat zij, die
zich eenigzins in staat gevoelen, naar boven moeten klimmen;
menigeen tracht het te doen, doch voor dat hij de trap be
reikt, is hij reeds van uitputting neergezegen.
Osipow is hetdie weder de zieke kameraden helptmenig
lijder laadt hij op zijne schouders en brengt hemhoewel
zelf lijdende, naar boven.
Waarschuwingen van zich in acht te nemen en aan zich-
zelven te denken, helpen niet; hij gaat steeds voort en
voert aan, dat hij de kameraden helpen moet.
Daar komt hij weder aan met een zieke op de schouders;
hij is vermoeid, men kan het zien; midden in zijn zware
taak, terwijl hij den last torscht, overvalt hem eene bloed
spuwing; nog gaat hij, steeds bloed opgevende, voort, tot
dat er nu maatregelen genomen worden, om hem in zijn
liefdadig werk tegen te gaan.
Te Makassar verbetert zijn toestand niet; 't is halen en
brengen zoogenaamd hospitaal in hospitaal uit.
Een laatste poging voor zijn herstel wordt aangewend door
den korps-chef.
Osipow wordt bij gelegenheid, als geleider, met een trans
port naar Javanaar Soerabaija gezonden.
Een brief gerigt aan den destijds aldaar dirigerenden officier
van gezondheiddoet dezen met den toestand van onzen
flankeur bekend worden.
Te Soerabaija wordt hij in het hospitaal opgenomen, en
de tijd gaat door, de maand vliegt om.
Daar komt de mailboot van Java aan en zal spoedig te
Makassar zijn; zouden er kennissen, officieren, troepen
medekomendit zijn de vragen, die men rond zich hoort doen.
De boot ligt aan wal, de passagiers bewegen zich door
een doch wie komt daar aanstappenwat houdt hij
dat hoofd regtop, wat zwaait hij met den linker arm, 't is
wraarlijk de Ossenpootja, lezer, hij is het in levendigen
lijve, wat een heerlijk idee van den chef, niet waar?
