li
standigheid verloor, cn dit had plaats wanneer hij »gens-
d'arme1' werd.
Hierdoor ontstond dan ook de v uniform," die sedert den
ondergang van het Romeinsche rijk geheel verdwenen was,
daar iedere kompagnie zich kleedde in de wapcnkleuren van
hare kapitein. Bepaalde herigten daarvan vindt inen omtrent
het jaar lh'00, in de Fransche kronijkenwant daarin wor
den de kompagniën reeds naar hare kleuren genoemd, dc
wil te roodeblaauwe gestreepte kompagnie, enz.
Het onderscheid tusschen de zwaar gewapende lansen
alzoo ridders, en de vijf hun tocgevoegdcn of ondergeschik
ten werd ook nog in liet bijzonder door de benaming Maitres
d'armes (wapen-heeren), Valets d'armes (wapen-knechten) ge
handhaafd. De kapitein kommandeerde nooit de boogschut
ters; dal zou beneden zijne waardigheid geweest zijn, maar
dit moesten de gensd'armes zelf doen. Daar echter niet alle
gensd'armes voor hunne knechten konden zorgen, omdat de
hoofdzaak voor hen was, gesloten te blijven in één gelid,
zoo namen enkele gensd'armes het hevel op zich der geza
menlijke boogschutters, en alzoo was de tegenwoordige
onderofficiers-graad ook toen reeds aanwezig.
Het was den gensd'armes uitdrukkelijk verboden honden
of valken te houdenten einde zij als ridderlijke hecren
hunne neiging tot jagen niet zouden kunnen bevredigen
wanneer zij te velde waren. Dc gcnsd'arme was verantwoor
delijk voor het goede gedrag der 5 tot hem behoorende per
sonen hij kreeg voor zijn persoon maandelijks 10 livres
16 sous, voor ieder boogschutter 9 en voor den knaap 5
livres, behalve de levensmiddelen voor allen.
In vredestijd werden deze 1b kompagniën over het gehecle
koningrijk, in de kasteden en vaste plaatsen verdeeld, cn
Het was echter Lodewijk XIV, welke die «uniform» die gelijkvormigheid hij
de regementen invoerde. Hij lette met bijzondere zorg op de kleeding van den
soldaat, en liet altijd de troepen voor zich defileren wanneer hij weêr wat nieuws
had uitgedacht, waarom zijne vijanden hem dan ook wel eens, spottender wijze, do
koning der «revues» noemden.
