waarbij ik met mijn paard omtrent 100 schreden ver van eene
hoogte af in eene sloot rolde, waarin ik leggen bleef, omdat
ik mij een ig zins bezeerd had en mij uit vrees voor de Chris-
linos, ook niet durfde verroeren. Eindelijk hoorde ik stemmen
en na onderzoek bleek het,* dat het mijne overige kameraden
waren. De Christinos waren middelerwijl naar Fuentarebia
gemarscheerden wij kwamen 's avonds laat te Vera aan.
Ik bleef 's nachts te Vera, daar mijn regler been door den
val zeer opgezwollen was, bereikte daags daarop Zugarra-
murdi welks ronden kerktoren ik weder met hijzonder ge
noegen zag.
Hombre f' riep de priester Don Basilio uit, toen hij mij
zag en mij in mijn acciosen gewaad naauwelijks herkende.
«Hombre!" riepen de officieren en vrijwilligers der Navar-
rezen. Een dag bleef ik nog te Zugarramurdi.
Met groote inspanning bereikte ik Sarreen van daar kwam
ik gisteren avond te Bayonne aan.
Men moeteven als ik dagen lang in natte kleederen en
laarzen zijn om het groote genot te begrijpen dat ik heden
smaakte in mijn droog warm flink bed.
Men moet van chocolade, uijen, spek, worst en knoflook
geleefd en den wijn uit zakken van bokkenvellen gedronken
hebben, om te welen wat hel zeggen wil, eens weder als
andere mensehen te eten 's Avonds behoefde ik noch pi
stolen noch sabels mede naar bed te nemen. Toch denk ik
met eene soort van weemoed aan het leven vol beweging en
aandoeningen terug; zijn ook de beelden, die hel bevat,
somtijds nachtstukken met bloed roode tintentoch zijn ze
kleurenrijk en w arm en niet dof en waterig
5
Or)
