93
De drie kavallerie-officieren dronken dan portwijnen
dampten daarbij uit al hunne krachten slechte, vochtige
cigarendie eigenlijk in het geheel niet brandden, maar
slechts verkoolden en een afschuwelijken reuk verspreidden.
Maar wie eenmaal aan het rooken gewend isdie zou zich
liever willen behelpen met een stukje riet of iels dergelijks
dan dat merkwaardigste en behagelijksle aller genietingen
geheel ontberen.
Twee van de officieren schenen zoo wat even oud, tusschen
de twintig en dertig jaar ongeveer; althans hun gelaat was
reeds tamelijk welig begroeid met knevels en bakkebaarden.
De derde daarentegen was eerst kort vóór het begin van
den veldtogt van bel kadellenkorps gekomen en droeg de
épaulet hoogstens vijf maanden. Zijn gelaat had nog iets
weekelijksiets meisjesachtigs de blos der gezondheid pronkte
nog op zijne gladde bolle wangen, en slechts aan de uiter
ste hoekjes van den mond vertoonden zich eenige voorboden
van den vurig gewenschtcn knevel.
Dat eerste jaar van den luitenantstijd is inderdaad de meest
romantische ouderdom, vooral wanneer den jeugdigen en
rocmdorsligen krijger bet gunstig lot beschoren is, uit de
ongezellige en dompige leerzalen der militaire school regl-
slreeks op een moedig strijdros te stijgen en den vijand te
gemoet te rijden.
liet gesprek van de drie kameraden liep natuurlijk over
den oorlog, de patrouilles, bel slechte kwartier, den goeden
portwijnde vochtige cigarende logge marketentster van
de infanlerie-kompagnic of de aanvallige Grctchen van de
jagers.
Zij hadden reeds geruimen lijd zitten keuvelen; de flescb
portwijn was leeg, en de verkoolde cigaren smaakten niet
meer, toen de opperwachtmeester van het eskadron den tuin
binnentrad, op militaire wijze zijne officieren groette en aan
den luitenant von Platowrden oudsten van de drie, bet
bevel overbragt van den kommandant van het kanlonnernent
Sleppinge, om in den aanstaanden nacht met twintig rui-
